35 Иса оларгъа деди: – Даа къыскъа бир вакъыт ичинде ярыкъ сизнен оладжакъ. Къаранлыкъ сизни басмасын деп, ярыкъта юрюнъиз. Къаранлыкъта юрген адам къаерге кетеяткъаныны бильмей.
Ярамайларнынъ ёлу исе – зифт къаранлыкъ киби, олар неге сюрюнеджеклерини бильмейлер.
Эй, Якъупнынъ эви! Келинъиз, РАББИнинъ ярыгъында юрейик!
– Онынъ ичюн юреджек ёллары къаранлыкъта тайгъакъ ерлер киби оладжакъ. Оларны итеп, олар анда йыкъыладжакълар. Башларына яман беля тюшюреджегим, джеза вакъты якъынлаша, – дей РАББИ.
– Назаретли Иса келе, – деп онъа джевап бердилер.
Гедже юрген исе сюрюне, чюнки онда ярыкъ ёкъ.
Иса бойле джевап берди: – Бир куньде он эки саат олмаймы? Ким куньдюз юрсе, сюрюнмей, чюнки бу дюньянынъ ярыгъыны коре.
Ярыкъ даа сизнен олгъанда, ярыкъкъа иман этинъиз, сонъ ярыкънынъ огъуллары оладжакъсыз. Бу сёзлерни айтып, Иса узакълашып гизленди.
Манъа иман эткен эр бир адам къаранлыкъта къалмасын деп, Мен дюньягъа ярыкъ олып кельдим.
Бираздан сиз Мени корьмейджексиз, бираздан да кене Мени кореджексиз.
Иса халкъкъа: – Мен сизнен чокъ вакъыт олмайджагъым. Мени Ёллагъаннынъ янына къайтып бараджагъым.
Иса кене халкънен лаф этип: – Мен дюньянынъ ярыгъы олам. Ким Меним пешимден кетсе, къаранлыкъта юрмез, лякин онен аят ярыгъы оладжакъ, – деди.
Лякин оларнынъ акъыллары кёр олды, ве Эски Васиетни окъугъан вакъытта о орьтю бугуньге къадар акъылларыны къапатып тура, чюнки орьтюни тек Месих алып четке ташламакъ мумкюн.
Шунынъ ичюн, даа вакътымыз олгъанда, эписине ве эр шейден эвель озюмизнинъ иман аркъадашларымызгъа яхшылыкъ япайыкъ.
Сиз бир вакъытлары къаранлыкъ эдинъиз, энди исе Раббиде ярыкъ олдынъыз. Ярыкъ балалары киби яшанъыз.