Адамлар Оны ашалады, Ондан башыны чевирди. Азап чеккен, чокъ хасталыкъ корьген акъай эди. Бизлер Ондан бетимизни чевире эдик, адамлар Оны ашалады, ве биз Оны адам ерине саймай эдик.
Иса экинджи кере барып: – Бабам! Эгер Мени бу азапларгъа толу къадеден къуртармагъа чаре олмаса, Манъа оны ичмек керек олса, Сенинъ истегинъ эда олсун, – деп дува окъуды.