«Мен Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа бу топракъны бермеге ант эттим. Мысырдан чыкъкъан йигирми ве йигирми яшындан буюк олгъан бу адамлар исе бу топракъны корьмейджеклер, чюнки олар джан-юректен Меним артымдан кетмедилер.
«Къул озь эфендисинден устюн дегиль», – деген лафны акъылынъызда тутунъыз. Эгер Мени къувгъан олсалар, сизни де къуваджакълар. Эгер Меним сёзлеримни туткъан олсалар, сизинъкилерини де тутаджакълар.
Эй, Баба! Сен Манъа берген адамлар Меннен берабер бир ерде оладжакъларыны истейим. Мени дюнья яратылмаздан эвель севгенинъ ичюн, Сен Манъа берген шерефимни олар корьсюнлер.
Шимди мен макътавны адамлардан къыдыраммы, я Алладанмы? Мен адамларнынъ разылыгъыны къазанмагъа тырышаммы? Эгер мен але даа адамларнынъ разылыгъыны къазанмагъа тырышсам, Месихнинъ къулу олмаз эдим!
РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: Мен о вакъыт дедим ки, сенинъ ве бабанънынъ эви эбедиен Меним руханийлерим оладжакълар. Лякин энди бойле олмайджакъ. Манъа урьмет эткен адамларгъа Мен де урьмет этеджегим, Мени бир шей ерине корьмегенлерни исе Мен де бир шей ерине корьмейджегим.