47 Ондан сонъ баш руханийлер ве фериселер Шуранынъ топлашувыны яптылар. – Бу адам чокъ бельгилер косьтере. Биз не япайыкъ? – дедилер озьара.
О вакъыт баш руханийлер ве халкъларнынъ акъсакъаллары Каяфа деген баш руханийнинъ азбарында топлашып,
Мен исе сизге айтам: ким агъа-къардашына кин тутса биле, махкемеде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «къабакъ баш» десе, Юксек Шура огюнде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «акъылсыз кяфир» десе, джеэннем атешине огърамагъа ляйыкъ оладжакъ.
Песах ве Маясыз Пишкен Пите Байрамына эки кунь къалгъан эди. Баш руханийлер ве Къанун оджалары Исаны гизли тутып, ольдюрмеге имкяныны къыдыра эдилер.
Баш руханийлернен Къанун оджалары халкътан къоркъып, Исаны ольдюрмеге имкян къыдыра эдилер.
Баш руханийлер ве фериселер исе Исаны якъаламагъа истеп, кимде-ким Онынъ къаерде олгъаныны бильсе, хабер этсин, деген эмирни чыкъардылар.
Фериселер исе бир-бирине: – Коресизми, энди ич бир шей япып оламайсыз. Онынъ артындан бутюн дюнья кетти! – дей эдилер.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.
Онынъ пешинден чокъ адам юре эди. Олар Исанынъ хасталаргъа япкъан аджайип ишлерини корьмеге истей эдилер.
Фериселер Иса акъкъында халкънынъ мырылдагъаныны эшитти. Баш руханийлер ве фериселер Исаны якъаламакъ ичюн Сарай аскерлерини ёлладылар.
О вакъыт Сарай аскерлери руханийлер ве фериселернинъ алдына къайтып кельдилер. – Сиз не ичюн Оны алып кельмединъиз? – деп сорадылар.
Эльчилер онынъ сёзлерини динълеп, саба эрте Алланынъ Сарайына келип, адамларны огрете башладылар. Баш руханий ве онен берабер олгъанлар Исраиль халкъынынъ эписи акъсакъалларыны ве Юксек Шураны топладылар, эльчилерни кетирмек ичюн, зиндангъа адамларны йибердилер.
Сарайнынъ къаравул башы ве баш руханийлер бу сёзлерни эшитип, шу вакъианынъ манасыны анъламайып, шаштылар.