39 Иса: – Ташны алып четке къоюнъыз! – деди. Олюнинъ татасы Марта Онъа: – Рабби, о къабир ичине къоюлгъанына дёрт кунь олды, энди къокъусы чыкъкъандыр, – деди.
– Мен сизинъ аранъызда кельмешек олып, вакътынджа яшагъан адамым. Кечинген апайымны мезаргъа къоймакъ ичюн, аранъызда манъа мульк оларакъ мезарлыкъ ери беринъиз.
Къан-теринъе батып, озюнъе нимет къазанаджакъсынъ. Ахыр-сонъу, къара ерден алынып, къара ерге кери киреджексинъ. Сен тозсынъ, тозгъа да чевириледжексинъ, – деди.
Аллагъа къурбан ерине шукюр кетир, Юдже Аллагъа берген адакъларынъны беджер.
«Эй, халкъым, динъле, Мен айтаджагъым! Эй, Исраиль, санъа къаршы шаатлыкъ береджегим. Мен – Аллам, Сенинъ Алланъ.
Мен не эвинъдеки тананы, не къошларынъдаки эчкилерни истейим.
Бир-бирине: – Къабир агъзындаки ташны бизге ким юварлатып четке чекип береджек? – дедилер.
Иса о ерге барып, Лазарнынъ къабирде яткъанына дёрт кунь олгъаныны бильди.
Давут Алланынъ эмиринен озь несилине хызмет эткен сонъ, вефат этти ве бабаларына къошулды. Онынъ бедени чюрюп кетти.
Сен джанымны олюлер дюньясында ташлап кетмезсинъ, Азизинъе чюрюп ёкъ олмагъа ёл бермезсинъ.
Базылар ичюн биз – олюм сасыгъы, башкъалары ичюн исе – яшайыш берген къокъу. Ойле хызметни даа ким япа биле?!
Эр шейни Онъа бойсундыраджакъ къудретинен, О, бизим заваллы беденимизни Озюнинъ шуретли беденине ошатып денъиштиреджек.