26 Яшайышында Манъа иман эткен эр ким ич бир вакъыт ольмейджек. Бунъа инанасынъмы?
Я да сен, Мен Бабама риджа этип оламам деп беллейсинъми? О Манъа шу ань он эки мелек ордусындан чокъ йиберер эди.
Иса эвге кирген сонъ, Онынъ янына кёр адамлар кельдилер. Иса олардан: – Мен истегинъизни япа биледжегиме инанасызмы? – деп сорады. – Инанамыз, Эфендим! – деп джевап берди олар.
Иса онъа: – «Къолунъдан кельсе»?! Иманлы адам эр шейни япа билир, – деди.
Мен оларгъа эбедий аят берем, ве олар ич бир вакъыт гъайып олмайджакълар. Ич кимсе оларны къолумдан тартып аламаз.
Мен Бабада, Баба исе Менде олгъанына инанмайсынъмы? Мен сизге айткъан сёзлерни Озюмден айтмайым, Менде олгъан Баба шу ишлерни беджере.
Лякин ким Мен береджек сувны ичсе, ич бир вакъыт сувсамайджакъ. Мен береджек сувны ичкен адамнынъ ичинде эбедий омюрге ынтылгъан чокъракъ пейда оладжакъ, – деди.
Сизге керчектен догърусыны айтам: Меним сёзлеримни динълеген ве Мени Ёллагъангъа иман эткен адам эбедий аятны ала. О, суд этильмейджек, лякин энди олюмден аяткъа кечкендир.
Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.
Иса о адамнынъ къувып чыкъарылгъаныны эшитип, оны къыдырып тапты. – Сен Алланынъ Огълуна иман этесинъми? – деп сорады ондан. О адам Исагъа:
Эгер беден истеклерине коре яшасанъыз, оледжексиз. Амма беден истеклерини Рухнынъ кучюнен ольдюрсенъиз, яшайджакъсыз.