25 Иса онъа шойле деди: – Мен тирилюв ве аят олам. Манъа иман эткен адам ольсе де, яшайджакъ.
Яманлыкъ япкъанлар къырылып ташланаджакъ, РАББИден джевап беклегенлер исе ер юзюнинъ саиплери оладжакълар.
Сенинъ олюлеринъ тириледжек, ольген беденлер тураджакъ. Топракъта яткъанлар, уянынъыз, къуванчнен къычырынъыз! Чыкъ откъа тюшкени дайын, Сенинъ мераметинъ олю рухларнынъ мемлекетине энеджек.
Я Раббим, адамлар сёзлеринънен яшайлар, рухумнынъ яшайышы да бундадыр. Мени тедавийлеп, манъа омюр багъышла!
Иса онъа джевап берип: – Санъа догърусыны айтам: сен даа бугунь Меннен берабер дженнет багъчасында оладжакъсынъ, – деди.
Онда омюр бар эди, ве бу омюр инсанларгъа ярыкъ эди.
Бираздан сонъ дюнья Мени корьмейджек. Амма сиз Мени кореджексиз. Мен яшамакътам, сиз де яшайджакъсыз.
Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.
Алла дюньяны ойле севди ки, Озюнинъ бирден-бир Огълуны берди, Онъа инангъан эр бир адам гъайып олмасын, лякин эбедий омюрни алсын.
Алланынъ Огълуна иман эткен адам эбедий омюрге саиптир. Огъулнынъ сёзюни тутмагъан адам исе омюрни корьмейджек, лякин Алланынъ гъазабы астында къала.
Баба насыл этип олюлерни тирильтсе ве оларгъа аят берсе, Огъул да кимни истесе, оны тирильте.
Алланынъ Озю аят чокърагъы олгъаны киби, аят чокърагъы олмагъа Огълуна да ёл берди.
Иса исе оларгъа: – Аят отьмеги – Мендирим. Манъа кельген адам ич бир вакъыт ач къалмаз, Манъа иман эткен адам ич бир вакъыт сувсамаз.
– Адамны Мени ёллагъан Бабам джельп этмесе, о, Манъа келип оламаз. Манъа кельген адамны исе сонъки куньде тирильтеджем.
Сиз Аят Башлайыджысыны ольдюрдинъиз. Амма Алла Оны олюлер арасындан чыкъарды, ве биз бунъа шаатлыкъ этемиз.
Ибраим акъкъында бойле язылгъан эди: «Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим». Бойлеликнен, Ибраим Аллагъа инанып, Онынъ огюнде бизим бабамыз олды. (Алла олюлерни тирильте ве олмагъан шейлерни сёзнен ярата!)
Гуна ве олюм къанунындан сени Иса Месихнен яшайыш берген Рухнынъ къануны къуртарды.
Месихке инанып козь юмгъанлар да эбедиен гъайып олдылар.
Эгер тирилюв олмаса, олюлер ичюн сувгъа батырылып чыкъкъанлар насыл файда беклейлер? Эгер олюлер ич тирильмесе, олар ичюн сувгъа батырылып чыкъмакъ керекми?
Билемиз ки, Рабби Исаны тирильткен Алла бизни де Исанен берабер тирильтеджек ве сизлернен берабер Озь янына къояджакъ.
Мени о да, бу да тарта. Мен бу дюньядан кетмеге ве Месихнен берабер олмагъа истер эдим. Бу пек яхшы олур эди.
Мен Месихни ве Онынъ тирилюв къудретини бильмеге истейим; Онъа олюмде ошап, О чеккен азапларны башымдан кечирмеге
эгер биз Исанынъ ольгенине ве тирильгенине инансакъ, Алла Исагъа иманнен ольгенлерни Онен берабер алып кетиреджегине де инанамыз.
Мен тирим. Ольген эдим, амма бакъ, энди Мен эбедиен тирим. Менде олюлерни тирильтмеге кучю бар, Манъа олюлернинъ дюньясынынъ къапусыны ачып олгъан анахтарлары берильгендир.
Къалгъан ольгенлер исе бинъ йыл кечмегендже тирильмеди. Бу – биринджи тирилювдир.
Алла оларнынъ козюндеки эр бир козьяшны силеджек, ве энди олюм олмайджакъ. Гъам да, агълав да, агъры да олмаз. Эвельки шейлер кечип кетти.
Мелек манъа буллюр киби тыныкъ яшайыш озенини косьтерди. О, Алланынъ ве Къозунынъ тахтындан чыкъа
Рух ве келин: – Кель! – дейлер. Эшиткен адам да: – Кель! – десин. Сувсагъан адам кельсин, истеген адам яшайыш сувуны бедава алсын.