35 Алланынъ Сёзю кельген адамлар «аллалар» деп адландырылгъан эди. Мукъаддес Язы исе бозулмаз.
Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.
– Бар да, къулум Давуткъа шуны айт: «РАББИ бойле дей: Мен булунаджакъ Сарайны сенми къураджакъсынъ?
Бойлеликнен, РАББИ Ехунен: «Огъулларынъ дёртюнджи несилине къадар Исраиль тахтында отураджакълар», – деген сёзлери ерине кельди.
Лякин РАББИ манъа: «Сен буюк дженклер кечирдинъ, чокъ къан тёктинъ. Сен Меним огюмде о къадар къан ерге тёккенинъ ичюн, Намым ичюн эв къурып оламайсынъ.
Онынъ къаршысына гизли шейлерни бильген Еху, Хананийнинъ огълу чыкъты ве Ехошафат падишагъа: – Санъа, ярамай адамгъа, ярдым этмек керекми? Не ичюн сен РАББИ севмеген кишилерни севесинъ? Шунынъ ичюн РАББИнинъ гъазабы санъа тюше, – деди.
Кок ве ер из къалдырмайып кечерлер, лякин Меним сёзлерим кечмез.
Сонъ Оны хачкъа мыхлап къойдылар. Урбалары ичюн джереп чекип, озьара пайлаштылар
Сизге айткъаным догърудыр: ернен кок джоюлмагъандже, Къанундан не бир уфакътан-уфакъ ариф, арифнинъ чызычыгъы биле ёкъ олмаз. Бу шейлернинъ эписи оладжакъ.
Амма Къанундан бир чызычыкъ ёкъ олгъанындан коре, ер ве кокнинъ ёкъ олувы къолайдыр.
Иса шойле джевап къайтарды: – Сизинъ Къанунынъызда: «Мен айттым: “Сиз – аллаларсынъыз”», – деп язылмагъанмы?
Бабам Мени азиз этип, дюньягъа ёллады. «Мен Алланынъ Огълу олам», – дегеним ичюн, «Куфюр сёзлер айта», – деп, Мени къабаатлайсызмы?
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
– Дин къардашларымыз! Мукъаддес Рухнынъ Иуда акъкъында Давутнен эвельден берильген Язынынъ хабери беджерильмек керек эди. Бу Иуда биримиз олып, бизнен берабер хызмет этмеге къысметни алды. Амма сонъ Исаны якъалагъанларгъа ёл косьтерди.
Эр бир адам юксек акимиетлерге бойсунсын. Алла къоймагъан акимиет ёкъ. Эр бир акимиетни Алла тайинледи.
Алланъ олгъан РАББИ сизинъ аранъыздан, агъа-къардашларынъыздан, сизге манъа ошагъан бир Пейгъамберни асыл этеджек. Оны динъленъиз.
Бир кунь Смаил Шаулгъа: – РАББИ мени Озюнинъ халкъына, Исраильге падишалыкъ япмагъа сени ягънен сюртмек ичюн йиберди. Энди РАББИнинъ айткъаныны динъле, – деди.
Шаул РАББИден не япаджагъыны сорады, лякин РАББИ онъа не тюшюнде, не Ур алетлерининъ ярдымынен, не пейгъамберлернен джевап бермеди.
Давут, РАББИге мураджаат этип: – Бу айдутлар сюрюси пешинден къувалайыммы? Оларны къувып етеримми? – деп сорады. РАББИ онъа: – Къувала. Мытлакъа оларгъа етип олурсынъ ве эписини къуртарырсынъ, – деди.