Ильяс бутюн халкъкъа якъынлашып: – Сиз даа не къадар бир ерден экинджисине чапкъалап юреджексиз? Эгер РАББИ Алла олса, Онынъ пешинден юрюнъиз. Эгер Баал олса, онынъ пешинден барынъыз, – деди. Халкъ бир сёз биле джевап къайтармады.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!
Меним башкъа, бу къоштан олмагъан къойларым да бар. Оларны да алып кельмек керегим. Олар да Меним сесимни эшитеджеклер, ве бир чобаннен бир сюрю оладжакъ.
Лякин Алла къойгъан темель къавийдир, онда бойле сёзлер печат киби къоюлгъан: «Рабби ким Онынъки олгъаныны биле» ве «Раббининъ Адыны тилине алгъан эр бир адам яманлыкътан узакълашсын!»