15 Бунынъ ерине бойле айтынъыз: «Эгер Рабби къысмет этсе, биз яшармыз ве бойле-бойле ишлер япармыз».
Адамнынъ юрегинде чокъ ниет бар, лякин РАББИнинъ мурады ерине келир.
Рабби буюрмаса, адам бир шей айтып, беджерирми?
Оларнен сагълыкълашып: – Алла къысмет этсе, янынъызгъа кене къайтып келирим, – деди де, Эфестен кетти.
Алланынъ истегинен бир кунь ола куньлернинъ биринде янынъызгъа барып олурым деп, Онъа ялварып, дувалар окъуйым.
Алланынъ истегинен мен къуванчнен сизге келип, сизнен берабер раат олайым.
Сизлернен аз корюшип кетмеге истемейим. Рабби ёл ачса, янынъызда чокъча къалмагъа умют этем.
Амма Рабби истесе, мен алдынъызгъа якъында барарым. О вакъытта къопайларнынъ сёзюни дегиль, рухий кучюни сынап бакъарым.
Алла разы олса, буны япармыз.
Сиз исе шимди макътанасыз, бурун котерип юресиз. Эр бир бойле макътанчакълыкъ ямандыр.