9 Тилимизнен биз Рабби ве Алла Бабаны макътаймыз, тилимизнен де Аллагъа ошатып яратылгъан адамларны къаргъаймыз.
Мына, Адемнинъ эвлятлары акъкъында ривает. Алла адамны яраткъанда, оны Аллагъа ошатып ясады.
Адам Алланынъ къыяфетине коре яратылгъаны ичюн, эгер бирев адамнынъ къаныны тёксе, онынъ къаныны да адам тёксюн.
Давут падиша Бахуримге келип еткенде, андан Шаулнынъ союндан олгъан бир адам чыкъты, онынъ ады Шимий, Геранынъ огълу. О сёгюне-сёгюне чыкъты.
Церуянынъ огълу Авишай онъа: – РАББИнинъ Месихини лянетлегени ичюн Шимий ольмек керек, – деди.
Давут бутюн топлашувнынъ огюнде РАББИге шукюр этти ве бойле деди: Я РАББИ, бизим бабамыз олгъан Исраильнинъ Алласы, Санъа асыр-асырдан шукюрлер олсун!
Сонъ Давут бутюн топлашувгъа: – РАББИге, Алланъызгъа шукюр этинъиз, – деди. Ве бутюн джемаат бабаларынынъ Алласы олгъан РАББИге шукюр этти, РАББИнинъ ве падишанынъ огюнде эгилип, ерге къапанды.
РАББИ инсафлыдыр, О, адалетни севе. Догъру яшагъан адамлар Онынъ юзюни кореджеклер.
Эй, мен макътагъан Аллам, сесинъни кесме!
Эльхамдюлилля! Эй, джаным, РАББИни макъта!
манъа уджюм эткен яман адамлардан, эр ерден джанымны сарып алгъан душманларымдан!
Душманларым чокъ олгъаны ичюн, адамлар мени масхара этелер, къомшуларым манъа къыйыш бакъа, танышларыма да къоркъу сачам. Мени сокъакъларда корьгенлер менден къача.
Я РАББИ, меннен давалашкъанларнен давалаш! Меннен дженк эткенлернен дженк эт!
Акъкъан сув киби, олар ёкъ олып кетсинлер, олар яйларыны тарткъанда, окълары сынып къалсынлар.
Эй, Алла, Озюнъ бизни ташлап кетмединъми? Ордуларымызнен чыкъмайсынъ да, эй, Алла!
Сенинъ севгинъ аяттан гузельдир, меним дудакъларым Сени макътайджакъ.
Олар тиллерини, къылыч киби, къайрайлар, аджджы сёзлери, атыладжакъ окъ киби, азыр.
Сен де юрегинъде башкъаларыны чокъ яманлагъанынъны билесинъ де.
Рабби бойле деди: – Бу халкъ Манъа тек сёзлеринен якъын, Мени тек тиллеринен урьмет этелер. Юреклери исе Менден узакъ, инсанларнынъ буюргъанларыны тутып, Мени саялар, деп тюшюнелер.
Сонъ Пётр ант этип, сёз берди: – Алла бойнумны урсун! Мен бу адамны танымайым! – деди. Шу ань хораз къычырды.
Мен исе сизге айтам: душманларынъызны севинъиз эм сизни къувалагъанлар огъруна дувалар окъунъыз.
Шунынъ ичюн юрегим къуванчкъа толды, тилимден шадлыкъ тёкюльди. Теним умют иле раатнен яшайджакъ.
Агъызлары лянетке ве аджджы сёзлерге толу.
Акъайгъа башыны япмагъа керекмей, чюнки о, Алланынъ образы ве шуретидир. Апай исе – акъайнынъ шурети.
Алланы, Раббимиз Иса Месихнинъ Бабасыны, шуретленъиз! О, бизге Месихте эр бир коклердеки рухий бахшышны берди.
Лякин беля куньлеринде тул къадынларны ве оксюзлерни бакъсанъыз ве бу дюньянынъ арамлыкъларындан сакълансанъыз, сизинъ диндарлыгъынъыз Алла Бабанынъ козю огюнде темиз ве къусурсыз оладжакъ.
Макътав ве къаргъыш бир агъыздан чыкъа. Агъа-къардашларым, бойле олмамакъ керек!
Аллагъа, Раббимиз Иса Месихнинъ Бабасына, шукюрлер олсун! Иса Месихни олюлерден тирильтип, О, буюк мераметине коре, бизге янъы омюрни берди, тири умютни,
Юзюм багъчаларына кетип, махсулларыны джыйдылар, юзюмни юзюм сыкъкъан ерде сыкътылар, байрам яптылар. Сонъ озь аллаларынынъ эвине кетип, ашады-ичти ве Авимелекни сёгдилер.