16 биринъиз оларгъа: «Аман-эсен барынъыз. Къызынынъыз ве тойгъандже аш ашанъыз», – десенъиз, лякин оларнынъ беденине керек олгъан шейни бермесенъиз, бунынъ не файдасы бар?
Иса, шегиртлерини янына чагъырып, оларгъа: – Халкъны аджыйым. Меним алдымда учь кунь туралар, ашамагъа исе ич бир шейлери ёкъ. Мен оларны ач алында йибермеге истемейим, даа ёлда такъаттан кесильмесинлер, – деди.
Мен ач эдим, Манъа аш бердинъиз. Сувсагъан эдим, Манъа сув ичирдинъиз. Чет адам эдим, Мени эвлеринъизде къабул эттинъиз.
Чыплакъ эдим, Мени кийиндирдинъиз. Хаста эдим, Мени бакътынъыз. Зинданда эдим, Мени келип корьдинъиз, – дейджек.
Иса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.
Севгинъиз джан-юректен олсун. Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин яхшылыкъкъа япышынъыз.
Буны япмагъа сизге буюрмайым, лякин башкъаларнынъ гъайрети ярдымынен севгинъизнинъ акъикъийлигини сынайым.