23 Сёзюни динълеген, амма беджермеген адам озюни кузьгюде корьген адамгъа ошай:
– РАББИнинъ Адындан бизге айткъан сёзлеринъни динълемейджекмиз.
Меним алдыма кельген ве сёзлеримни динълеп, оларны беджерген эр бир адам кимге ошай?
Къанун оджалары ве фериселер Исаны къабаатламакъ ичюн, О, раатлыкъ куню хастаны тедавийлер экенми, деп, Онынъ артындан бакъып тура эдилер.
Шимди биз эр шейни бунарлы кузьгюде киби коремиз, амма о вакъытта бет-бетке кореджекмиз. Шимди мен къысмен билем, амма о вакъытта Алла мени бильгени киби, озюм ойле де биледжегим.
о, озюне бакъа, амма кеткенинен бети насыл олгъаныны бирден унута.