Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Узеир 8:21 - Мукъаддес Китап

21 Алламыз огюнде боюн эгмек ичюн, Ондан озюмизге, балаларымызгъа ве бутюн малларымызгъа ачыкъ ёл тилемек ичюн, Ахава озенининъ боюнда мен ашамамакъ-ичмемекнинъ башланувыны илян эттим.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Узеир 8:21
37 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Ехошафат пек къоркъты ве джан-юректен РАББИни къыдырмагъа башлады ве бутюн Ехудада эр бир адамгъа ашамамагъа-ичмемеге буюрды.


Ехудалылар РАББИден ярдым сорамагъа топлаштылар. РАББИден ярдым сорамакъ ичюн, олар бутюн Ехуда шеэрлеринден кельдилер.


Мен оларны Ахава шеэрине акъкъан озеннинъ боюнда топладым. Биз анда учь кунь девамында турдыкъ. Мен халкъны ве руханийлерни бакъып чыкътым ве оларнынъ арасындан левийлилерден ич кимсени тапмадым.


Биринджи айнынъ 12-нджи кунюнде бизлер Ахава озенинден Ерусалимге ёл алдыкъ. Алламызнынъ къудрети бизнен берабер эди ве бизни ёл бою душмандан ве ёлбаскъынджылардан къорчалады.


Шу айнынъ 24-юнджи куню исраиллилер топлашты, ич бир шей ашамады-ичмеди, чувал безинден япылгъан урбалар кийдилер, башларына куль септилер.


«Бар да, Шушанда олгъан эписи ехудалыларны топла. Мен ичюн ашамакътан вазгечинъиз, учь кунь не гедже, не куньдюз ашаманъыз-ичменъиз. Мен де хызметчи къызларымнен берабер ашамакътан вазгечерим. Сонъ, къанунгъа къаршы олса да, падишанынъ янына барарым. Эгер мен ольсем – олерим».


Бутюн юрегимден Сени алгъышларым, аллалар огюнде Санъа йырларым!


Мен исе, Сенинъ буюк севгинъ ичюн, Сенинъ Эвинъе киреджегим, Сенден къоркъып, Мукъаддес Сарайынъа тараф бель букеджегим.


Душманларым мени козеткенлери ичюн, мени Сенинъ адалет ёлунъа къой. Сенинъ ёлунъ огюмде догъру олсун, я РАББИ!


Я РАББИ, бизим Алламыз, бутюн ер юзюнде Сенинъ Адынъ не къадар юдже! Шуретинъ коктен де юксектир!


Эписи ёлларынъда РАББИни бильмеге тырыш, ве О, сенинъ ёлларынъны догъру япаджакъ.


О заман сизлер онъгъа я да солгъа урулгъанынъызда, артынъыздан, къулакъларынъызгъа: «Мына ёлдыр, бу ёлдан кетинъиз», – дегенлерини эшитеджексинъиз.


Анда буюк бир ёл оладжакъ, о ёл «Азиз Ёл» деп адланаджакъ. Арам адамлар андан юралмайджакъ, о, тек Алланынъ ёлундан кеткенлер ичюн оладжакъ. Бу ёлдан кеткен, акъылсыз олса да, ёлуны шашырмайджакъ.


Кёр адамларны белли олмагъан ёлларындан алып кетеджегим, таныш олмагъан ёлларда юрсетеджегим, оглериндеки къаранлыкъны ярыкъкъа чевиреджегим, къыйыш ёлларыны догъру этеджегим. Олар ичюн япаджакъларым будыр, оларны къалдырмайджагъым.


Ачлыкъ чекмейджеклер, сувсамайджакълар, оларны сыджакънен кунь къырмайджакъ. Оларны Аджыгъан оларгъа ёл косьтереджек, сув чокъракъларына алып келеджек.


«Аштан-сувдан вазгечемиз де, нечюн корьмейсинъ? – дейлер. – Джанларымызнынъ истеклерини тутамыз да, нечюн шуны бильмейсинъ?» Бакъынъыз! Аштан-сувдан вазгечкен куню истеклеринъизни ерине кетиресинъиз, башкъаларны агъыр хызмет эттиресинъиз.


Мен сайлагъан ораза ойле олурмы? Алчакъгонъюлли олмагъа куню ойлеми? Башны, къамыш киби, эгмеге, чувал токъумасыны киймеге, кульде отурмагъа керекми? «РАББИ истеген ораза куню» деп, бунъа айтасынъызмы?


– Я РАББИ, мен билем ки, адамнынъ омюри къолунда дегиль, башына келеджегини денъиштирмек къолундан кельмез.


РАББИ, сенинъ Алланъ, къайда кетеджегимизни ве не япаджагъымызны бизге огретсин.


О вакъыт мен юзюмни Рабби-Таалягъа чевирдим, чувал безинден япылгъан урбаны кийип, кульде отурдым, аштан-сувдан вазгечтим, Аллагъа ялварып, дува окъудым.


Ашаманъыз-ичменъиз, эр бирини топлашувгъа чагъырынъыз. Акъсакъалларны ве мемлекетте эписи яшагъанларны Алланъыз олгъан РАББИнинъ Эвине чагъырынъыз ве РАББИге ялварынъыз.


Сиз ичюн бойле эбедий низамнаме олсун: единджи айнынъ онунджы куню алчакъгонъюлли олунъыз ве ишке янашманъыз. Эм озьлеринъиз, эм аранъызда яшамакъ ичюн ерлешкен кельмешеклер буны япсынлар.


О кунь сиз ичюн энъ муим раатлыкъ кунюдир. Алчакъгонъюлли олунъыз. Бу – эбедий низамнамедир.


О куню алчакъгонъюлли олмагъан, ашагъан ве ичкен адам халкънынъ арасындан ёкъ этильсин.


Ниневелилер Аллагъа иман этип, бир шей ашамайджакъ-ичмейджеклерини илян эттилер, оларнынъ буюги-уфагъы эписи къаба токъулгъан басмадан урба кийдилер.


Сонъ падиша озь адындан ве буюк адамларынынъ адындан бойле илян этмеге буюрды: – Халкъ бир шей ашамасын-ичмесин. Айванлар, туварлар ве къой-эчкилер де бир шей ашамасын, отлакъкъа бармасын, сув ичмесин.


– Не ичюн РАББИ бизни бу топракъкъа алып кете? Бизге къылычтан ольмек ичюнми? Апайларымыз ве балаларымыз гъанимет оларакъ душман къолуна тюшеджеклер! Мысыргъа къайтмагъа бизлер ичюн яхшы дегильми?


Мен топракъкъа уфакъ балаларынъызны алып киреджегим (олар душман къолуна тюшерлер, – дей эдинъиз), ве олар сиз ред эткен шу ерни биледжеклер.


Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.


Сонъ исраиллилер бутюн ордусынен Бет-Эльге кеттилер. Анда РАББИнинъ огюнде отурдылар, бутюн кунь акъшамгъадже агълады ве ашамады-ичмедилер. Къурбанлар чалып, РАББИ ичюн оларны бутюнлей якътылар, аманлыкъ къурбанларыны да кетирдилер.


Мицпада топлашып, РАББИнинъ огюнде сув алып тёктилер, шу куню бир шей ашамадылар ве: – РАББИнинъ огюнде гуна къазандыкъ, – дедилер. Смаил Мицпа шеэринде Исраиль огъулларына ёлбашчылыкъ этти.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ