27 Бабаларымызнынъ Алласына РАББИге шукюрлер олсун! О, падишанынъ юрегине Ерусалимдеки РАББИнинъ Сарайыны безетмек истегини къойды.
Хизкия ве башлыкълары келип, джыйылгъан шейлерни корьдилер ве РАББИге ве Онынъ халкъы Исраильге шукюр эттилер.
Еди кунь девамында къуванчнен Маясыз Пишкен Пителер Байрамыны яптылар, чюнки РАББИ оларны къувандырды ве, Алланынъ, Исраиль Алласынынъ Эвини къурмагъа ярдым этмек ичюн, оларгъа Ашшур падишасынынъ юрегини чевирди.
гедже мен янымда олгъан бир къач адамнен берабер турдым. Аллам юрегиме къойгъаныны, Ерусалим ичюн этеджек шейлеримни мен кимсеге айтмагъан эдим. Янымда мен минип кеткен айвандан башкъа айван ёкъ эди.
Даа бир мектюп падишанынъ орманларыны къорчалагъан Асафкъа яз. О манъа Алланынъ Эви янындаки къаленинъ къапулары ичюн, эм де шеэр диварлары ве мен яшайджакъ эв ичюн агъач берсин. Алла манъа ярдымджы олгъаны ичюн, падиша манъа мектюплер язып берди.
Аллам меним юрегиме мырзаларны, башлыкъларны ве бутюн халкъны топламакъ ве несиллер джедвелини тизмек истегини къойды. Мен биринджи къайткъанларнынъ несиллер джедвели китабыны таптым. Анда шойле язылгъан эди:
Муса фыравунгъа: – Бакъалар сенде, халкъынъда, эвлеринъде ёкъ олып, тек дерьяда къалсынлар деп, сен ичюн, хызметчилеринъ ве халкъынъ ичюн дува этеджегимнинъ вакътыны бильдир, – деди.
Падишанынъ юреги РАББИнинъ элиндедир, акъымдаки сув киби, оны истегени киби чевирир.
Ливаннынъ шуретини – кипарислер, къарагъач ве чам тереклерини, – бирликте санъа кетиреджеклер, оларнен Мукъаддес Еримни безетеджеклер, ве Мен аякъ баскъан еримни шуретлейджегим.
О, халкъымызны севе; бизге синагоганы о, къурды, – дедилер.
Сизлер ичюн Титнинъ юрегине бойле гъайретни берген Аллагъа шукюр олсун!
Мен Раббиде пек къувандым, чюнки сизлер кене мени къайгъыра башладынъыз. Сиз эвель де къайгъыра эдинъиз, амма буны косьтермеге фырсат ёкъ эди.
– О куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей Рабби. – Къанунларымны оларнынъ юреклерининъ ичине къояджагъым, оларны фикирлеринде язаджагъым…
– О куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей Рабби. – Къанунларымны башларынынъ ичине къояджагъым, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар исе Меним халкъым оладжакълар.
Эр бир яхшы ве мукеммель бахшыш юкъарыдан, коклердеки ярыкъларны яраткъан Бабадан келе. О, денъишип тургъан кольгеге ошамаз, ич бир вакъыт денъишмез.
Алла оларнынъ юрегине Озь ниетини беджермек истегини къойгъан, шунынъ ичюн олар бир олып, Алланынъ ниетини беджереджек, падишалыкъ япмагъа озь акъкъыны айвангъа береджек ве Алланынъ сёзлерини ерине кетиреджеклер.