16 О куню Ерусалимге: «Къоркъма, Сион! Рухтан тюшме! – дейджеклер.
Сен чокъусына огют бердинъ, рухтан тюшкенлерге таянч эдинъ,
О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
Эй, Сионнынъ хаберджиси, юксек дагъгъа чыкъ! Эй, Ерусалимнинъ хаберджиси, юксельт сесинъни, юксельт, къоркъма! Ехуда шеэрлерине айт: «Мына сизинъ Алланъыз!»
Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.
Сени ананънынъ къарнында яраткъан, санъа ярдым эткен РАББИ бойле дей: – Эй, къулум Якъуп! Эй, Мен сайлагъан Ешурун! Къоркъма!
Къоркъма, масхара олмайджакъсынъ, утанма, ашаланмайджакъсынъ. Яшлыкъ айыбынъны унутаджакъсынъ, туллыкъ масхаралыгъынъны бир даа хатырламайджакъсынъ.
Къоркъма, топракъ! Къуван ве шенълен! РАББИ буюк ишлер япты!
Эй, Ехуда халкъы ве Исраиль халкъы! Сиз халкълар арасында къаргъыш киби олдынъыз. Лякин Мен сизни къуртараджагъым ве, сизлерни анъып, яхшылыкъ тилейджеклер. Къоркъманъыз, юрекленинъиз!
– Бойле де бу куньлери Ерусалимге ве Ехуда халкъына эйилик япмагъа истедим. Къоркъманъыз!
Эртеси куню байрамгъа кельген чокъ адамлар Исанынъ Ерусалимге келеяткъаныны эшиттилер.
Бойлеликнен, Алланынъ мераметинен бойле хызметте булунып, рухтан тюшмеймиз.
Яхшылыкъ япкъанда, рухтан тюшмейик. Эгер болдурып токътамасакъ, озь вакътында берекет орып алырмыз.
Онынъ ичюн, сизге ялварам: меним сизлер ичюн азапларым себебинден рухтан тюшменъиз. Олар – сизинъ шуретинъиздир.
Шунынъ ичюн ашагъа тюшкен къолларынъызны котеринъиз ве букюльген тизлеринъизни къавийлештиринъиз.
Сен чокъ сабырлысынъ. Меним Адым ичюн башынъдан чокъ шей кечирдинъ ве болдурмадынъ.