Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Цефанья 1:18 - Мукъаддес Китап

18 РАББИнинъ гъазабы кунюнде оларны не кумюшлери, не алтынлары къуртараджакъ. РАББИнинъ ачув атеши бутюн ерни ютаджакъ. РАББИ ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини ёкъ этеджек, оларнынъ сонъу апансыздан келеджек.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Цефанья 1:18
40 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Сонъ РАББИ деди: – Озюм яраткъан адамларны ер юзюнден къырарым: адамдан башлап айванларгъа, сюйрелип юрген махлюкъларгъа ве кок къушларына баргъандже къырарым. Мен оларны ясагъаныма пешман эттим.


Ехуда РАББИнинъ огюнде ярамай шейлер япты, бабаларынынъ ишлеген гуналарындан чокъ гуна ишлеп, Оны даа да бетер гъазапландырды.


Беля куню яман адам къорчаланыр, гъазап куню о сакъланып къалыр.


алтын топлагъан, эвлерини кумюшке толдургъан башлыкъларнен бирликте къалыр эдим.


Ордуларнынъ РАББИ-Таалясы, не вакъыткъадже халкъынънынъ дуваларына ачувланаджакъсынъ?


Гъазап Куню байлыкъ ярдым этмез, инсафлыкъ исе олюмден къуртарыр.


РАББИнинъ Ады – къатты къаледир, инсафлы адам онъа чапа ве онда хавфсызлыкъта тура.


Онынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Кучьлюси бойле дей: – Вай-вай-вай… Манъа къаршы чыкъкъанларны енъеджегим, душманларымны джезалайджагъым!


Исраильнинъ Ярыгъы – атеш, онынъ Азизи – алев оладжакъ. Бир кунь ичинде Ашшурнынъ тикенли чалыларыны ве кийик отларыны якъып битиреджек,


Рабби джезанен кельгенде, узакътан башынъызгъа беля тюшкенде, не япаджакъсынъыз? Ярдым сорап, кимге ялвараджакъсынъыз? Байлыгъынъызны къайда сакълайджакъсынъыз?


Онынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ дей ки: – Бакъынъыз, бу ернинъ устюне, адамларнынъ, айванларнынъ, тарладаки тереклернинъ, топракънынъ берекетине ачувымны ве гъазабымны тёкеджегим. Атеш киби, янып башлайджакъ ве сёнмейджек.


Ехуда шеэрлеринде, Ерусалим сокъакъларында къуванч ве шенълик сеслерини токътатаджагъым, келиннен киевнинъ сеслерини кеседжегим, ве мемлекет харап оладжакъ.


Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.


Акъайына садыкълыгъыны бозгъан ве къан тёккен къадынны киби, сени суд этеджегим. Ачувымда ве куньджюлигимде къанынъны тёкип, сени олюмге береджегим.


Мен куньджюлигимни санъа къаршы чевиреджегим, ве олар санъа ачувларына коре яманлыкъ япаджакълар: сенинъ бурнунъны ве къулакъларынъны кесип атаджакълар, къалгъаныны исе къылычнен кеседжеклер, огълан-къызларынъны аладжакълар, къалгъаныны исе атеште якъаджакълар,


Зулумлыкъ котерильди, яманлыкъ кетирген таякъ пейда олды… Оларнынъ кимсеси къалмайджакъ… Оларнынъ сюрюлеринден кимсе къалмайджакъ… Байлыгъы олмайджакъ… Буюклери ёкъ оладжакъ…


Кумюшлерини сокъакъкъа атаджакълар, алтынлары да арам эсапланаджакъ. РАББИнинъ гъазабы куню не кумюшлери, не алтынлары оларны къуртарып оламайджакъ. Кумюшлери ве алтынлары оларгъа аш бермез, къарынларыны тойдурмаз. Байлыгъы оларны акъсызлыкъкъа алып кельди.


РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Беля! Беля артындан беля келе!


Шеэрнинъ Махтеш мааллесинде яшагъанлар, агъланъыз! Алыш-веришчилернинъ эписи ольдюриледжеклер, кумюшке саткъан эр бири ёкъ этиледжек.


Бу кунь – гъазап куню, гъам ве сыкъынты куню, ёкъ этилюв ве бозулув куню, къою къаранлыкъ куню, булут ве тютюн куню.


– Шунынъ ичюн энди Мени бекленъиз! – дей РАББИ. – Шу куню Мен шаат оларакъ тураджагъым. Меним къарарыма коре, халкълар топланаджакъ, падишалыкълар чагъыртыладжакъ, ве бутюн Меним гъазабым, къызгъын ачувым оларнынъ башына тюшеджек. Меним гъазабым ичюн чыкъкъан атеш бутюн ер юзюни ашайджакъ.


Эгер инсан бутюн дюньяны басып алса да, озь джанына зарар кетирсе, бунынъ файдасы не олур? Инсан, озь джаныны къуртармакъ ичюн, не берер?


Биз Раббининъ гъазабыны къозгъамагъа истеймизми? Я да биз Ондан къуветлимизми?


О куню Меним гъазабым оларгъа къаршы къызаджакъ, ве Мен оларны къалдыраджагъым. Бетимни олардан сакълайджагъым, ве олар ютуладжакълар. Башларына пек чокъ беля ве къаза тюшер, ве о куню олар: «Керчектен де, бу белялар башымызгъа тюшкенлернинъ себеби – арамызда Алла олмагъаныдыр!» – дерлер.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ