Сонъ Сулейман Ерусалимде, Мория дагъында РАББИнинъ Сарайыны къурып башлады. Шу ер онынъ бабасына Давуткъа косьтерильген эди. Давут шу ерни евуслы Орнаннынъ ашлыкъ арманында азырлагъан эди.
О заман Мен РАББИ олгъанымны билирсинъиз! О заман путларнынъ арасында, къурбан ерлеринъизнинъ чевресинде, эр бир юксек байырда, эр бир дагънынъ тёпесинде, эр бир ешиль терекнинъ тюбюнде ве даллы эменнинъ тюбюнде, эписи путларына къокъулы отлар якъкъан эр бир ерде олю ятаджакъсынъыз.
– О кунь Алланынъ сарайындаки йырлар агълавларгъа айланаджакъ, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – О вакъыт чокъ адам ольдюриледжек. Эр бир ерде олюлерни сес-солукъсыз котерип атаджакълар.