2 ич кимсени яманламасынлар, къавгъа этмесинлер, лякин юваш олсун ве эписи адамларгъа бутюн алчакъгонъюллиликни косьтерсинлер.
Манъа берильген къуртарувынъ – къалкъан кибидир, мераметинъ мени къуветлештире.
Тез гъазаплангъан адам джезасыны чексин, оны бир кере къуртарсанъ, кене шуны япмагъа керек олурсынъ.
Таваннынъ бир кошечигинде отурмакъ къавгъаджы апайнен эвде яшамакътан яхшыдыр.
ялан айткъан яланджы шаат ве агъа-къардашларнынъ арасыны бозгъан адам.
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Мен буюргъан шейлерни бойнунъызгъа алып, Манъа бойсунынъыз ве Менден огренинъиз, чюнки Мен йымшакъ ве алчакъгонъюллим. Сонъ джанларынъыз раат олур.
Павел оларгъа: – Агъа-къардашлар! Онынъ баш руханий олгъаныны бильмедим. Языда: «Халкъынънынъ башлыгъыны яманлама», – деп язылгъан, – деди.
не хырсызлар, не къызгъанчлар, не ичкиджилер, не башкъаларны яманлагъанлар, не айдутлар киреджеклер.
Мен эписинден азат олсам да, чокъ адамны Аллагъа алып кельмек ичюн, озюмни эписине къул эттим.
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.
Янынъызгъа кельгенимде, сизлерни мен истемеген алынъызда тапарым ве сизлер мени истемегенинъиз алымда тапарсыз, деп къоркъам. Кельгенимде, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, яман лафлар, ошек, къопайлыкъ, низамсызлыкъ корерим, деп къоркъам.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Агъа-къардашлар, эгер бир адамнынъ гуна япкъаны белли олса, сизлер, рухий олып, оны йымшакълыкънен тюзетинъиз ве, ёлдан урулмамакъ ичюн, озюнъизге сакът олунъыз.
Шунынъ ичюн, даа вакътымыз олгъанда, эписине ве эр шейден эвель озюмизнинъ иман аркъадашларымызгъа яхшылыкъ япайыкъ.
бутюнлей алчакъгонъюлли, йымшакъ ве сабырлы олунъыз, севгинен бири-биринъизге чыданъыз,
Эр бир къозгъалув ве ачув, гъазап ве къычырув, ифтира ве эр бир яманлыкъ сизден узакъ олсун.
Сизинъ алчакъгонъюллигинъиз эписине белли олсун. Рабби якъын.
Месихнинъ эльчилери оларакъ, алдынъызгъа озь истеклеримизнен кельмеге акъкъымыз бар эди, амма биз сизинъ аранъызда уфакъ балалар киби ола, озь балаларыны яхшы бакъкъан анагъа ошай эдик.
Апайлары да урьметли олсун, ифтираджы дегиль, айыныкъ фикирли, эр шейде ишанчлы олсунлар.
О, ичкиджи ве къызматабан олмасын, лякин йымшакъ, къавгъа этмеген, акъчаны севмеген адам олсун.
Юкъарыдан кельген икмет исе биринджиден темиз-пак, сонъ тынчлыкъсевер, йымшакъ, сёз динълеген, мераметке ве хайырлы ишлерге толу, темиз юрекли ве адамларны айырмагъан икметтир.
Агъа-къардашларым, бири-биринъизни яманламанъыз! Озь агъа-къардашыны яманлагъан я да оны суд эткен адам Алланынъ Къануныны яманлай ве Къанунны суд эте. Эгер сен Къанунны суд этсенъ, сен Къанунны беджермекнинъ ерине суд этиджи оласынъ.
Бойлеликнен, эр бир яманлыкъ, айнеджилик, экиюзьлюлик, пахыллыкъ ве яман лафларны бир четке ташланъыз
– Ким бахтлы яшамагъа ве яхшы куньлерни корьмеге истесе, тилини яман сёзден сакъласын, агъзыны яландан къорчаласын,
Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.
Энди сизлер оларнен бойле бозукъ яшайыш сюрмегенинъиз оларгъа худжур бир шей киби корюне, ве олар сизлерни яманлайлар.
Айрыджа, озь беденининъ пис истеклерине берилип, акимиетке сайгъы косьтермеген адамларгъа джеза оладжакъ. Олар къопай ве къыйыштыр, коктеки кучьлерни яманламакътан да къоркъмайлар.
Амма бу адамлар анъламагъан шейлерни яманлайлар. Айванлар киби, базы шейлерни табиат ярдымынен анълайлар, бу шейлернен исе озьлерини гъайып этелер.
Бу адамлар да, озь тюшлерине таянып, беденлерини арамлайлар, Раббининъ акимиетини ред этелер ве шуретли коктеки кучьлерни яманлайлар.