10 Учюнджи мелек боразан чалды. Коктен лампат киби янгъан буюк бир йылдыз озенлернинъ устюне ве чокъракъларнынъ устюне тюшти.
озь башлыкъларынен ве арбий адамларынен акъыл танышты ве шеэр тышындаки сув чокъракъларыны къапатмагъа буюрды. Олар Хизкиягъа ярдым эттилер.
Къуртулыш чокъракъларындан къуванчнен сув аладжакъсынъыз.
Эй, танъ йылдызы, саарь огълу! Бутюн халкъларны енъдинъ! Шимди исе, кесильген терек киби, ерге йыкъылдынъ!
– Бутюн ер юзюнде, – дей РАББИ, – халкънынъ учьтен эки пайы къырыладжакъ ве ёкъ этиледжек, учьтен бир пайы исе сагъ къаладжакъ.
Къалгъан учьте бир пайыны атешке алып кетиреджегим, оларны, кумюш киби, иритип темизлейджегим, алтын киби, сынайджагъым. Олар Мени Адымнен чагъыраджакъ, ве Мен оларгъа джевап береджегим. Мен: «Олар – Меним халкъым», – дейджегим. Олар да: «РАББИ – Алламыз», – дейджеклер.
О вакъытта Кок Падишалыгъы бунъа ошайджакъ: он къыз лампат алып, киевни къаршыламагъа чыкътылар.
Иса оларгъа: – Мен Шейтанны коклерден яшын киби тюшкенини корьдим.
Олар – денъизнинъ къутургъан далгъалары, озь айып ишлерини, далгъалар озь копюгини киби, этрафкъа сачалар. Олар – бош кезген йылдызлардыр. Оларгъа эбедиен энъ къою къаранлыкъ азырлангъандыр.
Онъ къолумда сен корьген еди йылдыз ве еди алтын лампат таягъынынъ сыры шунда: еди йылдыз – еди иманлылар джемиетининъ мелеклери, еди лампат таягъы исе – еди джемиеттир.
О, къуйругъынен коктеки йылдызларнынъ учьте бирини сыдырып, ерге ташлады. Сонъ аждерха догъаяткъан къадыннынъ огюнде турды, къадын догъгъанда, онынъ баласыны ютмагъа истеди.
О, кучьлю сеснен бойле дей эди: – Алладан къоркъунъыз, Оны шуретленъиз. Онынъ суд этеджек вакъты кельди. Ер ве кокни, денъиз ве чокъракъларны яраткъан Аллагъа ибадет этинъиз!
Учюнджи мелек озь пиаласыны озенлерге ве сув чокъракъларына тёкти, ве олар къангъа айланды.
Кучьлю ель инджир терегини саллагъанда, пишмеген инджирлер ерге насыл тюшсе, коктеки йылдызлар ер юзюне ойле тюшти.
Биринджи мелек боразан чалды. Къаннен къарышкъан бурчакъ ве атеш пейда олды ве ер юзюне ягъды. Ернинъ учьте бири, тереклернинъ учьте бири ве бутюн ешиль отлар янды.
Бешинджи мелек боразан чалды. Коктен ерге тюшкен бир йылдызны корьдим. Онъа тюпсюзлик къуюсынынъ анахтары берильген эди.
Адамларнынъ учьте бирини ольдюрсинлер деп, шу саат, шу кунь, шу ай ве шу йыл ичюн азыр тургъан дёрт мелек чезилип йиберильди.
Инсаниетнинъ учьте бири бу учь белядан – атларнынъ агъзындан чыкъаяткъан атеш, тютюн ве кукюрттен ольди.
Ехуданынъ учь бинъ адамы Этам къаясынынъ къобасына кельдилер. Олар Шимшонгъа: – Биз фелестинлилернинъ укюми алтында олгъанымызны бильмейсинъми, ёкъса? Я не ичюн бизлерге ойле шейлер япасынъ? – дедилер. – Мен оларгъа манъа япкъан шейлерини яптым, – деди Шимшон.