4 О вакъытта башкъа, джийрен ат кельди. Адамлар бир-бирини ольдюрсин деп, атлыгъа ер юзюне дженк ёлламагъа акъкъы берильген. Онъа буюк къылыч да берильген.
Геджесинен корьгеним будыр: мына, сары аткъа минген адам вадийде, мирт тереклери арасында отура. Аркъасында исе сары, къаверенки ве беяз атлар бар эди.
Иса джевап берди: – Эгер санъа юкъарыдан берильмеген олса, сенде Меним устюмде ич бир къудретинъ олмаз эди. Шу себептен Мени сенинъ къолунъа бергеннинъ гунасы сенинъ гунанъдан буюк.
Ондан сонъ мелек меним рухумны сахрагъа алып кетти. О ерде мен ачыкъ къырмызы бир айван устюнде отургъан къадынны корьдим. Айваннынъ еди башы, он бойнузы бар эди, озю исе куфюр адларнен толу эди.