1 Ондан сонъ бакъсам, кокте ачылаяткъан бир къапуны корьдим. Эвельден меннен лаф эткен боразан сесине ошагъан сес кене эшитильди: «Бу ерге чыкъ, ондан сонъ не оладжагъыны санъа косьтеририм».
Якъупнен берабер Мысыргъа кельген Исраиль огъулларынынъ адлары булардыр:
РАББИ онъа: – Дагъдан тюш. Сонъ къайтып, сеннен Харун да чыкъсын. Руханийлер ве халкъ исе, РАББИ оларны ёкъ этмесин деп, Онъа чыкъмагъа ынтылмасынлар, – деди.
РАББИ Мусагъа бойле деди: – Меним огюме байыргъа чыкъ да, мында ол. Исраиллилерни огретмек ичюн, Мен Къанун ве эмирлерни яздым. Оларны Мен санъа къаядан кесильген ташларнен берабер берерим.
Сен корьген мырзаларнынъ огюнде ашаланмакътан, санъа: «Якъынджа келип отур», – дегенлери яхшыдыр.
30-ынджы йылы, дёртюнджи айынынъ бешинджи кунюнде мен Кевар озенининъ ялысында сюргюн этильгенлернинъ арасында эдим. О вакъыт коклер ачылды, ве мен Алладан кельген руяларны корьдим.
Батырылгъан сонъ, Иса аман сувдан чыкъты. Шу ань Онынъ огюнде кок ачылды да, Иса Алланынъ Рухуны корьди: О, гогерджин киби ашагъа энип, Исагъа къонды.
Иса сувдан чыкъкъанда, кок ярылды да, О, Алланынъ Рухуны корьди. Рух Исагъа гогерджин киби эне эди.
Бутюн халкъ сувгъа батырылып чыкъкъанда, Иса да шуны япты. О, дува окъугъанда, кок ачылды да,
Амма Акъикъат Руху кельгенде, О, сизни бутюн акъикъат ёлуна алып бараджакъ. О, Озюнден айтмайджакъ. Не эшитсе, шуны айтаджакъ ве келеджекте оладжакъларны ачыкъ-айдын этеджек.
Коклер ачылып, балабан чаршафкъа ошагъан бир шейни корьди. О, дёрт кошесинден асылгъан алда ашагъа тюшип келеята эди.
– Мына, мен кокнинъ ачылып кеткенини ве Алланынъ онъ тарафында тургъан Инсан Огълуны корем! – деди о.
Раббининъ куню мен Рухнынъ тесиринде эдим. Аркъамдан боразан сесине ошагъан кучьлю бир сес эшиттим.
Меннен лаф эткен ким олгъаныны корьмек ичюн, артыма айландым ве айлангъанымнен еди алтын лампат таягъыны корьдим.
Шунынъ ичюн, сен корьгенлеринъни, шимди не олгъаныны ве бундан сонъ не оладжагъыны яз.
Эки пейгъамбер коктен кельген кучьлю бир сеснинъ: – Мында чыкъынъыз! – дегенини эшитип, душманларынынъ козю огюнде булут ичинде кокке котерильдилер.
Сонъ Алланынъ коктеки Сарайы ачылды. Алланынъ Сарайында Онынъ Васиет Сандыгъы корюнди. О вакъытта яшын яшнады, сеслер янъгъырады, кок гудюрдеди, зельзеле башланды, ве кучьлю бурчакъ ягъды.
Единджи мелек озь пиаласыны авагъа тёкти. Алланынъ Сарайындаки тахттан: – Эр шей ерине кельди! – деген кучьлю бир сес чыкъты.
Ондан сонъ кок ачылып, мына, бир беяз ат тургъаныны корьдим. Атлынынъ Ады Ишанчлы ве Акъикъий эди. О, адалетли суд ве дженк эте.
Мелек манъа шойле деди: – Бу сёзлер догъру ве акъикъийдир. Якъын арада оладжакъ шейни къулларына бильдирмек ичюн, азиз пейгъамберлерге Озь Рухуны берген Рабби-Тааля Озь мелегини ёллады.