8 Сенинъ ишлеринъни билем. Мына, огюнъдеки къапуны ачтым, оны ич кимсе къапатып оламайджакъ. Сенинъ кучюнъ чокъ дегиль, амма Меним сёзюмни сакъладынъ, Адымны инкяр этмединъ.
Ёкъса боллукъ корип, мен: «Кимдир о РАББИ?» – айтарым да, Сенден ред этерим, я да фукъарелешип, хырсызлыкъкъа урулырым ве Алламнынъ Адыны лекелерим.
Азап чеккен вакъытларында олар азачыкъ ярдым кореджеклер. Чокъ адам, темиз юрекли олмайып, оларгъа къошуладжакъ.
Амма Менден инсанлар алдында вазгечкен адамдан О, Алланынъ мелеклери огюнде вазгечеджек.
«Къул озь эфендисинден устюн дегиль», – деген лафны акъылынъызда тутунъыз. Эгер Мени къувгъан олсалар, сизни де къуваджакълар. Эгер Меним сёзлеримни туткъан олсалар, сизинъкилерини де тутаджакълар.
Сен дюньядан Манъа берген адамларгъа Сенинъ Адынъны ачтым. Олар Сенинъ эдилер, ве Сен оларны Манъа бердинъ, ве олар Сенинъ Сёзюнъни сакъладылар.
О ерге келип, иманлылар топлашувыны топладылар, Алланынъ оларнен не япкъаныны, башкъа миллетлерге иман къапусыны насыл ачкъаныны айтып бердилер.
Манъа къаршы чыкъкъанлар чокъ олса да, о ерде буюк ве гъайретли хызмет ичюн манъа кенъ бир къапу ачылды.
Троас шеэрине кельгенимде, анда Рабби манъа Месихнинъ Къуванчлы Хаберини даркъатмагъа ёл ачты,
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
Бизлер ичюн де дува окъунъыз: Алла, биз Месихнинъ сырыны бильдиреджегимиз ичюн, Озь Сёзюне бир къапуны ачып берсин (мен бу сыр ичюн тюрьмеде отурам),
Ким исе озь сой-сопларыны, хусусан къоранта азаларыны бакъмаса, о, имандан вазгечкен, имансыздан да бетердир.
Мен яхшы курештим, чапувымны битирдим, иманымны сакълап къалдым.
Базы алласыз адамлар сизинъ аранъызгъа гизлиден сокъулып киргенлер. (Оларнынъ джезасы чокътан берли язылгъан эди.) Олар Алламызнынъ эйилигини бозукъ яшамагъа имкянына денъиштирелер ве Иса Месихни, бирден-бир Эфендини ве Раббимизни ред этелер.
Яшагъан еринъни, Шейтаннынъ тахты олгъан ерде яшагъанынъны билем. Эм де билем ки, Меним Адыма япыша бересинъ, ве атта Шейтан яшагъан ерде, аранъыздаки ишанчлы шаатым Антипа ольдюрильген куньлерде де сен Манъа олгъан иманынъдан къайтмадынъ.
Сенинъ ишлеринъ, эмегинъ ве сабырынъны билем, яман адамларгъа къатланмагъанынъны да билем. Эльчи олмагъан, лякин озьлерине эльчи дегенлерни сен сынадынъ ве олар яланджы олгъанларыны ачтынъ.
– Мына, Мен тезден келеджегим! Не де бахтлыдыр бу китапнынъ пейгъамберлик сёзлерини акъылда туткъан адам!
Сарда шеэриндеки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Алланынъ еди Рухунынъ ве еди йылдызнынъ Сабысы олгъан бойле дей: Сенинъ ишлеринъни билем. Сен тириге ошайсынъ, амма акъикъатен олюсинъ.
Сен Меним сабыр этмеге буюргъанымны беджердинъ, шунынъ ичюн Мен сени бутюн ер юзюнде яшагъанларны сынамакъ ичюн келеджек белядан сакъларым.
Сенинъ ишлеринъни билем, сен не сувукъ, не сыджакъсынъ. Я сувукъ, я сыджакъ олгъайдынъ!
Филадельфиядаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Мукъаддес ве Акъикъий, Давутнынъ анахтарына Сабы олгъан шойле дей (О, ачкъаныны ич кимсе къапатып оламай; О, къапаткъаныны ич кимсе ачып оламай):