– Олар Менимки оладжакълар, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – О куню Мен оларны Озюмнинъки, Меним барлыгъым деп япаджагъым. Баба озюне хызмет эткен огълуны насыл аджыса, Мен де оларны ойле аджыйджагъым.
Мен Алланынъ тахты алдында тургъан буюк ве кичик олюлерни корьдим. Китаплар ачылды. Яшайыш китабы деген башкъа бир китап да ачылды. Олюлернинъ эр бири китапларда язылгъан ишлерине коре суд этильди.
Ким бу китаптаки пейгъамберлик сёзлеринден бир шейни алып ташласа, Алла ондан бу китапта язылгъан яшайыш терегинден ашамагъа ве мукъаддес шеэрде яшамагъа акъкъыны алып ташлайджакъ.
Оларнынъ эр бирине беяз урба берильди ве къыскъа бир вакъыт даа беклемеге керек олгъаны айтылды, чюнки озьлери киби ольдюриледжек Алланынъ къулларынынъ ве дин къардашларынынъ сайысы толу олмагъа керек эди.