2 Уяныкъ ол! Олюмге якъын олгъан шейлеринъден не къалса, оны къавийлештир, чюнки сенинъ япкъан ишлеринъ Алламнынъ огюнде етерли дегиль.
Сулейман къартайгъанында, олар юрегини башкъа аллаларгъа бойсундырдылар. Давут бабасынынъ юреги бутюнлей РАББИге берильген эди, амма Сулейманнынъ юреги шимди Алласына бутюнлей берильмеген эди.
Бабасы ондан эвель япкъан гуналарны о да япты. Бабасы Давутнынъ юреги бутюнлей РАББИге берильген эди, амма Авиямнынъ юреги РАББИге бутюнлей берильмеген эди.
О, РАББИнинъ огюнде догъру ишлер япты, амма буны чин юректен япмады.
сёзлернен сизни юреклендирип, дудакъларымнен сизге гонъюль берер эдим.
Такъаттан кесильген къолларынъызны къуветлендиринъиз, къалтырагъан тизлеринъизни къавийлештиринъиз.
Къаравулларнынъ эписи кёр ве бильгисиз, оларнынъ эписи – тильсиз копеклер; авулдап оламай, тюш корип, яталар, юкъламагъа пек севелер.
Сенинъ инсафлы ишлеринънен япкъанларынъны бильдиреджегим, амма бундан санъа файда олмайджакъ.
– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.
Текел – сен теразеде чекильдинъ ве къусурлы олгъанынъ ачылды.
Мен бу топракъта даа бир чобанны къояджагъым. О, олеяткъанларнынъ къасеветини чекмейджек, яш къозучыкъларны къыдырмайджакъ, хасталарны бакъмайджакъ, сагъламларгъа аш бермейджек, лякин семиз къойларнынъ тырнакъларыны къопараджакъ ве этини ашайджакъ.
Олар бутюн ишлерни, инсанларгъа корюнмек ичюн япалар. Дува къутуларыны кенъдже ве урбаларынынъ пускюллерини узунджа япалар.
Бойлеликнен, эр вакъыт козь-къулакъ олунъыз, чюнки не кунюни, не саатини билесиз.
Къызларнынъ эписи турып, яхшы янсын деп, лампатларыны догъурттылар.
О ерде бир къач вакъыт отурып, кене ёлгъа чыкъты. Галатия ве Фригия топракъларыны бир-бир артындан айланып чыкъып, Исанынъ шегиртлерини иманында къавийлештирди.
Ехошуагъа насиат бер, онъа юрек берип, оны къавийлештир. О, бу халкънынъ башында олып, озенден кечеджек ве сен кореджек топракъны оларгъа пай этип береджек», – деди.
Эр шейнинъ сонъу якъындыр. Шунынъ ичюн акъыллы олмакъ ве, дува окъумакъ ичюн, айыныкъ олунъыз.
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.
– Мына, Мен, хырсыз киби, апансыздан келем! Не де бахтлыдыр уяныкъ олгъан адам! Эгер о, урбасыны сакълап турса, чыплакъ юрмейджек, айып ерлери корюнмейджек.
Амма санъа къаршы бойле айтам: сен Мени ве башкъаларны эвельден севгенинъ киби севмейсинъ.
Сарда шеэриндеки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Алланынъ еди Рухунынъ ве еди йылдызнынъ Сабысы олгъан бойле дей: Сенинъ ишлеринъни билем. Сен тириге ошайсынъ, амма акъикъатен олюсинъ.
Нени эшиткен ве къабул эткен олсанъ, акълынъа кетир ве тёвбе эт. Эгер уяныкъ олмасанъ, Мен, хырсыз киби, келирим, сен исе саат къачта санъа келеджегимни бильмезсинъ.