19 Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.
Мен онынъ бабасы олурым, ве о – Меним огълум олур. Эгер о гуна япса, Мен оны инсанларнынъ къамчыларынен ве котеклеринен джезаларым.
Алла акъыл огреткен адам не бахтлыдыр, шунынъ ичюн Къудретли Алланынъ тербиесини ред этме.
Сенинъ догърулыгъынъны юрегимде сакъламадым, садыкълыкъ ве къуртулышынъны айтып бердим. Сенинъ севгинъни ве акъикъатынъны буюк топлашувдан гизлемедим.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Аль-хашшеминит. Давутнынъ зебуры.
Къыркъ йыл бу несиль мени ачувландыра эди. “Бу халкънынъ юреги адашкъан, олар Меним ёлларымны бильмегенлер”, – дедим Мен.
Ёлны къалдыргъангъа – къатты джеза, опькеден нефрет эткен олер.
Огютни ред эткен адам джанына зарар кетирир, опькеге къулакъ аскъан акъыл къазаныр.
Огъланнынъ юреги ахмакълыкъкъа толу, амма тербие таягъы оны узакъ къувар.
Я РАББИ! Сени сыкъынты вакътында къыдырдылар, башларына джеза тюшкенде, Санъа явашчыкътан ялвардылар.
Я РАББИ, мени ачувынъда дегиль де, адалетнен джезала, ёкъса мен бутюнлей гъайып оладжагъым.
– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.
Мен сеннен, сени къорчалайджагъым, – дей РАББИ. – Араларында сени дагъыткъан бутюн халкъларны ёкъ этеджегим, сени исе ёкъ этмейджегим. Сени адалетнен джезалайджагъым, джезасыз сени къалдырмайджагъым.
Эфраимнинъ фигъан къопаргъаныны эшитем: «Сен мени джезаладынъ, инат бузав дайын, мен джезаландым. Къайтар мени, ве мен къайтарым, Сен – РАББИ, меним Алламсынъ.
О вакъыт оларгъа: «Бу халкъкъа РАББИнинъ, Алласынынъ сесини динълемей ве насиатыны къабул этмей, – айт. – Акъикъат гъайып олды, агъызларындан алынды».
О, сёз динълемей, тенбие алмай, РАББИсине ишанмай, Алласына якъынлашмай.
Къызларнынъ эписи турып, яхшы янсын деп, лампатларыны догъурттылар.
О вакъыт Онынъ шегиртлери: «Ичимде Сенинъ Эвинъе олгъан шевкъим яна», – язылгъан сёзлерни хатырладылар.
гъайретинъизни эксильтменъиз, ичинъизде яшагъан Рухтан къызынъыз,
Бизни дюньянен берабер суд этмесин деп, Рабби бизни шимди суд этип, бизге джезамызны бере.
Биз белли дегильмиз, амма бизни таныйлар. Бизни ольген деп саялар, амма мына, биз тиримиз. Бизни джезалайлар, амма биз ольмеймиз.
Бакъынъыз, Алланынъ истегине коре джан агърысы себебинден сизлерде озюнъизни акъламакъ ичюн насыл гъайрет пейда олды, насыл гъазап, къоркъу, корюшмек арзусы, къабаатлыны джезаламакъ истеги пейда олды! Буларнынъ эписинен озюнъиз темиз олгъанынъызны косьтердинъиз.
Эр вакъыт гузель ниетнен къасеветленмек яхшыдыр, лякин бу къасевет эр вакъыт, мен сизде олмагъанда да олсун.
Юрегинъизде тутунъыз: адам огълуны догъру ёлгъа къойгъаны киби, Алланъ олгъан РАББИ де сизни догъру ёлгъа къоя.
Бизни эр бир гунадан къуртармакъ, яхшы ишлерни гъайретнен япкъан темиз сайлангъан халкъны Озюне азырламакъ ичюн, О, Озюни бизим ичюн къурбан кетирди.
Не де бахтлыдыр сынавгъа даянгъан адам. Сынавдан кечкен сонъ, о, тадж киби, эбедий яшайышны аладжакъ. Алла бу мукяфатны Оны севгенлерге бермеге сёз берди.
Не къадар алчакъ тюшкенинъни тюшюн! Тёвбе эт ве эвельки ишлеринъни яп. Буны япмасанъ, тёвбе этмесенъ, тезден сенинъ янынъа келип, лампат таягъынъны еринден алып ташларым.