10 Сонъ манъа даа бойле деди: – Бу китапнынъ пейгъамберлик сёзлерине печат къойма, оларны сакълама. Вакъыт аз къалды.
Агъланъыз! РАББИнинъ куню якъындыр! Эр шейни йыкътыраджакъ Къудретлининъ кучю келе!
– Шаатнынъ сёзлери киби, бу кягъытны сарып, багъла, шегиртлерим огюнде эмирлериме печат къой.
Оларгъа айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Мен шу сёзлерни ёкъ этерим, ве Исраильде бир даа бойле айтмайджакълар». Оларгъа даа айт: «Ойле куньлер якъынлаша ки, эр бир пейгъамберлик сёзю ерине келеджек.
Амма сен, Даниял, бу сёзлерни гизле ве китапкъа печат къойып, ахыр замангъадже оны сакъла. Чокъусы ёлдан урулгъанда, бу китап адамларгъа бильги береджек.
О манъа бойле джевап берди: – Сен кет, Даниял. Бу сёзлернинъ манасы ахыр замангъадже гизли олсун.
Акъшамлар ве сабалар акъкъында руя керчектир. Лякин бу руя гизли олсун, чюнки о, даа чокъ вакъыт ичинде ерине кельмейджек.
Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Бундан гъайры, вакъыт не олгъаныны билинъиз. Энди сизге юкъудан уянмакъ вакъты кельди. Биз иман эткен вакъыткъа коре, шимдики вакъытта къуртулышымыз якъынджадыр.
Гедже кечеята, куньдюз якъынлашты. Шунынъ ичюн къаранлыкъ ишлеринден вазгечип, ярыкъ силяларыны алайыкъ.
Ич кимсе сизлерни чешит тюрлю ёлларнен алдатмасын. Башта Алладан вазгечюв вакъты келеджек, ве олюм огълу, къанунсыз ишлер япкъан адам пейда оладжакъ.
Эр шейнинъ сонъу якъындыр. Шунынъ ичюн акъыллы олмакъ ве, дува окъумакъ ичюн, айыныкъ олунъыз.
О: – Корьгенлеринъни китапкъа яз ве Кучюк Асиядаки еди иманлыларнынъ джемиетине: Эфес, Смирна, Пергам, Тиатира, Сарда, Филадельфия ве Лаодикея шеэрлерине ёлла, – деди.
Бу пейгъамберлик сёзлерини окъугъан ве динълеген, эм де мында язылгъан шейлерни акъылда туткъан адам бахтлыдыр! Бекленильген вакъыт энди якъындыр!
Еди кок гудюрдиси лафкъа къошулгъанда, мен язмагъа истедим. Амма коктен: – Еди кок гудюрдисининъ лафларыны язма, оларнынъ айткъанлары сыр олсун! – деген сесни эшиттим.
– Мен, Иса, иманлылар джемиетлериме бу хаберни айтмагъа сизге Озь мелегимни ёлладым. Мен – Давутнынъ тамырым ве несилим, ярыкъ танъ йылдызым.
Бу китапнынъ пейгъамберлик сёзлерини эшиткен эр бир адамгъа бойле бильдирем: ким оларгъа бир шей къошса, Алла онъа бу китапта язылгъан беляларны къошаджакъ.
Бу шейлерни хабер эткен: – Эбет, Мен тезден келеджегим! – дей. Амин! Кель, Рабби Иса!
– Мына, Мен тезден келеджегим! Не де бахтлыдыр бу китапнынъ пейгъамберлик сёзлерини акъылда туткъан адам!
Амма о манъа: – Ёкъ, буны япма! Мен, сен киби, пейгъамбер къардашларынъ ве бу китапнынъ сёзлерини акъылда туткъанлар киби, Алланынъ бир къулум. Аллагъа ибадет эт! – деди.
Тахтта Отургъаннынъ онъ къолунда ичи де, тышы да язылгъан, еди печатнен басылгъан бир бурулгъан кягъытны корьдим.