Мен ичюн эв-баркъ, агъа-къардаш, тата-къызкъардаш, ана-баба, апай-бала ве ер-мулькюни ташлап кеткен эр бир адам булардан юз кере чокъ тападжакъ ве эбедий аятны мирас киби аладжакъ.
Рухнынъ иманлылар джемиетлерине айткъан лафларыны къулагъы олгъан эр бири эшитсин. Енъеджек адамгъа сакълангъан маннаны ашамагъа ёл берерим, оларгъа бир беяз ташны да берерим. Бу ташнынъ устюне янъы бир ад языладжакъ, оны ташны алгъан адамдан башкъа ич кимсе бильмез».
Мен тахттан кельген кучьлю бир сесни эшиттим, о бойле деди: – Энди Алланынъ мекяны адамларнынъ арасында оладжакъ, Алла адамларнен берабер яшайджакъ. Олар Алланынъ халкъы оладжакъ, ве Алла Озю, оларнынъ Алласы, оларнынъ арасында булунаджакъ.