6 Сонъ манъа бакъып, деди: – Эр шей ерине кельди! Мен – Альфа ве Омега, эр шейнинъ Башы ве Сонъу. Сувсагъан адамгъа яшайыш чокърагъындан бедава сув берерим.
Яманлыкъ япкъанлар къырылып ташланаджакъ, РАББИден джевап беклегенлер исе ер юзюнинъ саиплери оладжакълар.
Къуртулыш чокъракъларындан къуванчнен сув аладжакъсынъыз.
– Халкъым эки яманлыкъ япты: Мени, джанлы сувлар чокърагъыны быракъты, озьлерине сув тутмагъан, чатлакъ хавузлар къаздылар.
Ашшур энди бизни къуртармайджакъ, биз бир даа дженк атлары устюне минмейджекмиз. Шимди къолларымызнен япкъан шейлеримизге: «Сиз – бизим аллаларымыз», – айтмайджакъмыз. Оксюз тек Сенде мераметни тападжакъ.
О куню дагълардан юзюм шырасы тамлайджакъ, байырлардан сют акъаджакъ, Ехуданынъ эписи озенлери сувгъа толаджакъ. РАББИнинъ Эвинден бир чокъракъ чыкъаджакъ ве Шиттим вадийине сув береджек.
Иса къадынгъа джевап берип: – Эгер сен Алланынъ бахшышыны ве «Манъа ичмеге сув берсе», дегенининъ ким олгъаныны бильсенъ, Ондан сен озюнъ сув истер эдинъ, ве О санъа тири сув берер эди, – деди.
– Эфендим! – деди къадын. – Сенде сув алмагъа къопкъа ёкъ, къую исе терен. Бу тири сувны къаерден чекесинъ?
Лякин ким Мен береджек сувны ичсе, ич бир вакъыт сувсамайджакъ. Мен береджек сувны ичкен адамнынъ ичинде эбедий омюрге ынтылгъан чокъракъ пейда оладжакъ, – деди.
амма Алланынъ эйилигинен гунакярлар бедава акъланув алалар, чюнки Иса Месих одеме берип, оларны къуртарды.
Озь Огълуны аджымагъан, Оны эпимиз ичюн олюмге берген Алла Онен берабер бизге эр шейни бермезми?
Бизлер исе дюньянынъ рухуны дегиль, Алладан Рухны къабул эттик. Шунынъ ичюн Алла бизге бедава берген шейлерни билип анълаймыз.
Бу темель устюнде кимдир алтындан, кимдир кумюш я да къыйметли ташлардан, кимдир исе агъач, пичен ве тобандан бина къурмакъта.
Шунынъ ичюн ич кимсе адамларнен макътанмасын. Эр шей сизинъкидир.
Аполлос ким? Павел де ким? Олар тек хызметчилердир. Сизлер бу хызметчилернинъ ярдымынен имангъа кельдинъиз. Рабби эр биримизге айры хызметни берди.
О: – Корьгенлеринъни китапкъа яз ве Кучюк Асиядаки еди иманлыларнынъ джемиетине: Эфес, Смирна, Пергам, Тиатира, Сарда, Филадельфия ве Лаодикея шеэрлерине ёлла, – деди.
Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.
– Мен – Альфа ве Омега, Башланув ве Сонъ, – дей Рабби-Тааля. – Мен барым. Эвельде бар эдим, энди де келеятам. Мен – Къудретли Аллам.
О, асырлардан асырларгъа Яшагъаннынъ огюнде, кок ве коктеки барлыкъны, ер ве ер юзюндеки барлыкъны, денъиз ве денъиздеки барлыкъны Яраткъаннынъ алдында ант этип деди: – Энди вакъыт олмайджакъ.
Единджи мелек озь пиаласыны авагъа тёкти. Алланынъ Сарайындаки тахттан: – Эр шей ерине кельди! – деген кучьлю бир сес чыкъты.
Мен Альфа ве Омега, Биринджи ве Сонъки, эр шейнинъ эм Башы, эм Сонъудырым.
Рух ве келин: – Кель! – дейлер. Эшиткен адам да: – Кель! – десин. Сувсагъан адам кельсин, истеген адам яшайыш сувуны бедава алсын.
Лаодикеядаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Алланынъ истегини беджерген, ишанчлы ве акъикъий Шаат, Алла яраткъан эр бир шейнинъ Башлыгъы бойле дей:
Тахтнынъ ортасындаки Къозу, чобан киби, оларны бакъаджакъ ве яшайыш сувлары олгъан чокъракъларгъа алып бараджакъ. Алла оларнынъ козьяшларыны бутюнлей силеджек.