1 Ондан сонъ кокте буюк бир къалабалыкъкъа ошагъан кучьлю сеслерни эшиттим: – Эльхамдюлилля! Алла – Къуртарыджымыздыр! О, шуретли ве къудретлидир!
Я РАББИ, улулыкъ, къудрет, шереф, гъалебе ве шан Сенинъкидир! Коклерде ве ер юзюндеки эр шей Сенинъки! Сен, РАББИ, Падишасынъ! Сен эр шейден Юджесинъ!
Топракъларынынъ бутюн отларыны ашап ташладылар, тарладаки берекетни ашап битирдилер.
РАББИге шукюр этинъиз! О, хайырлыдыр ве эбедийдир Онынъ севгиси!
Эльхамдюлилля! Не де бахтлыдыр РАББИден къоркъкъан, Онынъ эмирлеринде чокъ зевкъ тапкъан адам!
Эльхамдюлилля! Не де гузель макътавлар йырламакъ Алламызгъа! Шырын макътавлар Онъа яраша!
Эльхамдюлилля! Коктен РАББИни макътанъыз, тёпелерде Оны макътанъыз!
Эльхамдюлилля! РАББИге янъы бир йыр айтынъыз! Азизлернинъ топлашувында Онъа макътавлар олсун!
Эльхамдюлилля! Мукъаддес мескенинде олгъан Алланы макътанъыз! Къуббесинде къудретинде олгъан Оны макътанъыз!
Я РАББИ, еринъден тур, къуртар мени, эй, Аллам! Сен эписи душманларымны ченгесине урып, ярамазларнынъ тишлерини сындырырсынъ!
Олар къылычтан олюм кореджеклер, кийик копеклерге аш оладжакълар.
Вавилонгъа шимальден ёкъ этиджилер келеджек, ве ер, кок ве оларда олгъан эр шей къуванаджакълар, – дей РАББИ.
Бош шейлерге инангъан адамлар Санъа садыкълыгъыны унуттылар.
Бизге ёлдан урулмагъа берме, яманлыкътан къорчала.
Единджи мелек боразан чалды. Кокте кучьлю сеслер янъгъырады: – Бу дюньянынъ падишалыгъы Раббимизнинъ ве Онынъ Месихининъ падишалыгъы олды. О, эбедиен падишалыкъ япаджакъ.
О вакъытта коктен кучьлю сеснен айтылгъан бу сёзлерни эшиттим: – Энди Алламызнынъ къуртарувы, къудрети ве падишалыгъы, эм де Онынъ Месихининъ акимиети кельди. Энди агъа-къардашларымызны къабаатлагъан, Алламызнынъ огюнде оларны гедже-куньдюз яманлагъан бири котерип атылды.
Сонъ чокъ адамларгъа, шувулдагъан сувларгъа, кучьлю кок гудюрдилерине ошагъан сеслерни эшиттим. Олар бойле деди: – Эльхамдюлилля! Рабби-Тааля, Къудретли Алла падишалыкъ япа!