Ондан сонъ мелек меним рухумны сахрагъа алып кетти. О ерде мен ачыкъ къырмызы бир айван устюнде отургъан къадынны корьдим. Айваннынъ еди башы, он бойнузы бар эди, озю исе куфюр адларнен толу эди.
башларына тоз сепип, къычырып, гъамнен агъладылар: – Беля, беля буюк шеэрге! Кимнинъ денъизде гемиси бар олгъан олса, оларнынъ эписи онынъ къыйметли малларындан бай олды. Шеэр бир саат ичинде ёкъ этильди!