12 Алтынджы мелек озь пиаласыны буюк Фират дерьясына тёкти. Куньдогъуштаки падишаларгъа ёл ачылсын деп, дерьянынъ суву къуруды.
РАББИ Мысыр денъизининъ корьфезини къурутаджакъ, къолуны котерип, дерьягъа къаршы кучьлю ельни ёллайджакъ. Дерьяны еди озенчикке боледжек ки, аякъкъапларны чыкъармайып, оны кечип оладжакъ.
– Мен оны шимальден алып кетирдим; бакъынъыз, о кельди. О, куньдогъуштан Меним Адымны чагъырды. Башлыкъларны, чамур киби, эзе, чёльмекчи балчыкъны баскъаны киби, таптай.
Дагъ ве тёпелерни харап этеджегим, бутюн ешиллигини къурутаджагъым. Озенлерини ойле сай этеджегим ки, оларда адалар пейда оладжакъ, голлерини къурутаджагъым.
Терен денъизге: «Къуру ол! Акъымларынъны къурутаджагъым», – дейим.
Куньдогъуштан, узакъ мемлекеттен йыртыджы къушларны чагъырдым, ниетлеримни беджереджек адамны алып кетирдим. Мен айттым ве мытлакъа беджереджегим, ниетлендим ве япаджагъым.
Рабби оларгъа къаршы буюк Фират дерьясынынъ кучьлю къабаргъан чокътан-чокъ сувларыны – Ашшур падишасыны ве бутюн шуретли ордусыны алып кетиреджек. Дерья бутюн ирмакъларында котерилип, эписи ялыларындан толып-ташаджакъ,
Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: – Бакъынъыз! Мен сенинъ даванъны чезерим, сенинъ тарафынъны тутып, оны джезаларым, денъизини харап этерим, чокъракъ сувларыны къурутырым.
Экинджи беля кечти. Мына, учюнджи беля тезден келеята.
Мелек манъа даа бойле деди: – Устюнде ороспу отургъан, сен корьген сувлар – халкълар, топлашувлар, миллетлер ве тиллердир.
Сонъ мен башкъа бир мелекни корьдим. О, куньдогъуш тарафтан чыкъаята, онынъ къолунда Тири Алланынъ тамгъа алети бар эди. Ерге ве денъизге зарар кетирмек ичюн къудрет алгъан дёрт мелекке о, кучьлю сеснен багъырды:
Бу сес къолунда боразан олгъан алтынджы мелекке: – Буюк Фират дерьясы боюнда багъланып къоюлгъан дёрт мелекни чезип йибер! – деди.