4 Я Рабби! Сенден ким къоркъмаз, Адынъны ким шуретлемез? Ялынъыз Сен Мукъаддессинъ. Бутюн халкълар янынъа келип, Санъа ибадет этеджеклер, чюнки эр кеске адалетли арекетлеринъ ачылды.
– РАББИ-Таалям, меним Мукъаддес Аллам! Чокътан берли Сен булунасынъ! Биз ольмейджекмиз! Я РАББИ, Сен къасдийлилерни тек бизни суд этмеге ёлладынъ. Меним Къаям! Оларны Ехуда халкъыны джезаламагъа йибердинъ.
– О куню чокъ халкълар РАББИге къошуладжакъ ве Меним халкъым оладжакъ. О заман Мен аранъызда яшайджагъым. О вакъыт сиз Ордуларнынъ РАББИси мени ёллагъаныны биледжексинъиз.
Бу дёрт айваннынъ эр биринде алтышар къанаты бар эди. Олар эм ичтен, эм тыштан бутюнлей козьлернен къаплангъан эди. Гедже куньдюз олар токътамайып шу сёзлерни текрарлай: – Къудретли Рабби-Тааля Мукъаддес, Мукъаддес, Мукъаддестир! О, башта олгъан, шимди бар ве энди келеята!