2 Къадын юклю эди, агърыдан къычыра ве чекишип бала догъа эди.
Юклю къадын догъып башлагъанда, агърылардан насыл чекишип, яйгъара, бизлер де Сенинъ огюнъде ойле эдик, я РАББИм!
Азап чеккен сонъ, О бакъып къуванаджакъ. Инсафлы олып, РАББИнинъ къулу озь анълавынен чокъ адамларны акълайджакъ, къабаатларыны Озюне юклейджек.
– Эй, догъып оламагъан, баласыз къадын, къуван! Багъыр, къуванчнен къычыр, эй, догъып азап чекмеген! Къысыр къадыннынъ балалары акъайы олгъан къадыннынъ балаларындан чокътыр! – дей РАББИ.
Шеэрден шамата, РАББИнинъ Сарайындан сеси эшитиле! РАББИ душманларыны къазангъанларына коре джезалай.
Не ичюн сен о къадар къычырып агълайсынъ? Сенинъ падишанъ ёкъмы? Не ичюн догъураяткъан къадын киби къычырасынъ? Сенинъ меслеатчынъ гъайып олдымы?
Агъыраякълы къадын огъул тапмагъандже, РАББИ Исраильни къалдыраджакъ. О вакъыт исраиллилернинъ къалгъан къардашлары оларгъа къайтып келеджек.
Буларнынъ эписи исе – тек буюк азапларнынъ башланувы.
Бала догъгъан къадын дертлер чеке, чюнки онынъ вакъты кельди. Амма бала догъгъандан сонъ, дертлерини унута, чюнки дюньягъа янъы адамнынъ кельгенине къувана.
Балаларым, Месих сизлерде пекитильмегендже, сизлерни кене догъураяткъаным киби, къыйналам.
чюнки бойле язылгъан: «Эй, догъып оламагъан, баласыз къадын, къуван! Багъыр, къуванчнен къычыр, эй, догъып азап чекмеген! Къысыр къадыннынъ балалары акъайы олгъан къадыннынъ балаларындан чокътыр!»
О, къуйругъынен коктеки йылдызларнынъ учьте бирини сыдырып, ерге ташлады. Сонъ аждерха догъаяткъан къадыннынъ огюнде турды, къадын догъгъанда, онынъ баласыны ютмагъа истеди.