О заман О, манъа шойле деди: – Инсан огълу! Рух акъкъында пейгъамберлик эт. Пейгъамберлик этип, Рухкъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: «Рух! Дёрт ельден кель, шу ольдюрильгенлерге уфюр, олар тирильсинлер».
Бундан сонъ кок ортасында учкъан башкъа бир мелекни корьдим. Бу мелек ер юзюнде яшагъан эр бир миллет, къабиле, тиль ве халкъкъа эбедий къуванчлы хаберни илян эте эди.
Олар янъы бир йыр йырлай башладылар: – Сен бурулгъан кягъытны алмагъа, онынъ печатларыны бозмагъа ляйыкъсынъ! Чюнки Сен къурбан оларакъ союлдынъ, ве Озь къанынъны тёкип, эр бир къабиледен, эр бир тильде лаф эткен миллеттен ве халкътан адамлар ичюн буюк фият тёлединъ ве оларны Аллагъа багъышладынъ.