Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Бу дёрт айваннынъ эр биринде алтышар къанаты бар эди. Олар эм ичтен, эм тыштан бутюнлей козьлернен къаплангъан эди. Гедже куньдюз олар токътамайып шу сёзлерни текрарлай: – Къудретли Рабби-Тааля Мукъаддес, Мукъаддес, Мукъаддестир! О, башта олгъан, шимди бар ве энди келеята!