Амма адам огълуна ошагъан бири дудакъларыма тийди, ве мен агъзымны ачып, лаф этип башладым. Къаршымда тургъангъа: – Эфендим! Мен корьген шей мени пек эеджанландырды, ве мен такъаттан кесильдим.
Гедже руяларымда мен даа шуны корьдим: Инсан Огълуна ошагъан бири кокнинъ булутларынен кельди. Эвель-эзельден Бар Олгъаннынъ янына догъру келип, Онынъ огюне якъынлашты.
Мен бакъсам, бир беяз булутны корьдим. Булутнынъ устюнде инсан огълуна ошагъан Бири отура эди. Онынъ башында алтын тадж ве къолунда кескин оракъ бар эди.