3 о, шарапны ве башкъа насылдыр ичкини ичмесин, не шараптан, не де башкъа ичкиден япылгъан сиркени ичмесин, юзюмден япылгъан ич бир ичимликни ичмесин, не тазе, не де къуру юзюм ашамасын.
– Сен ве огъулларынъ Корюшюв Чадырына киргенинъизде, шарап ве башкъа насылдыр ичкилер ичменъиз. Ёкъса, сиз олерсинъиз. Несиллеринъизге бу эбедий низамнаме олсун.
Огъулларынъыздан пейгъамберлерни сайладым, йигитлеринъизден назарейлерни сечип алдым. Ойле дегильми, эй, Исраиль огъуллары? – дей РАББИ.
Сиз исе назарейлерге шарап ичирдинъиз, пейгъамберлерге: «Пейгъамберлик этменъиз!» – деп буюрдынъыз.
Назарейлигининъ бутюн вакътында о адам юзюмнинъ не чегирдегинден, не терисинден япылгъан ич бир шейни ашамасын.
О, Раббининъ козюнде улу оладжакъ, шарап ве ички ичмейджек, даа анасынынъ къарнында олгъанда, Мукъаддес Рухкъа толаджакъ.
Озюнъизге бакъынъыз, юреклеринъиз ахлякъсыз ишлер, сархошлыкъ ве аят къайгъылары ичюн агъыр олмасынлар. О кунь, тузакъ киби, сизге апансыздан кельмесин!
Сархош олгъандже шарап ичменъиз; шу, бозукълыкъкъа алып бара. Аксине, Мукъаддес Рухкъа толунъыз,
эр бир яманлыкълардан озюнъизни сакъланъыз.
Сувдан гъайры, ашкъазанынъ ве сыкъ хасталыкъларынъ ичюн бираз шарап ич.
Олар – тек ашлар, ичимликлер ве эр тюрлю абдестлер. Булар – беден ичюн эмирлер, ве олар янъы тертип пейда олгъанына къадар къоюлгъан.
Юзюм пытагъы берген махсулны ашамасын, шарап ве башкъа ички ичмесин. Арам ашлар ашамасын. Меним эмир эткен сёзлеримни тутсун! – деди.
– Бакъ, шарап ве башкъа ички ичме ве арам ашлар ашама.