24 «РАББИ санъа эйилик япсын ве сени къорчаласын!
Мен сеннен оладжагъым. Къайда бармасанъ, эр ерде сени къорчаларым ве сени бу ерге къайтарырым. Санъа айткъанымны япмагъандже, сени къалдырмайджагъым».
Шимди меним сюлялеме яхшылыкъ яп, ве о, даима Сенинъ огюнъде олсун! Сен, РАББИ-ТААЛЯ, манъа сёз бердинъ! Сен манъа яхшылыкъ япкъанынъ ичюн, къулунънынъ эви эбедий Сенинъ хайырынъда олсун! – деди.
РАББИни макътанъыз, чюнки О, хайырлыдыр! Адына йырланъыз, чюнки бу шей татлыдыр!
О, гъазаплангъаны ичюн, ер юзю тепренип титреди, дагъларнынъ темеллери сарсылып, еринден къыбырдады.
РАББИнинъ сеси буюк тереклерни бурып ташлай, орманларны чыплакълаштыра. Онынъ Сарайында исе эр шей Онынъ шуретини бильдире.
Лякин кийик бугъа насыл бойнузыны котерип юрсе, Сен башымны шойле котерип юрсетирсинъ! Меним башыма тазе зейтюн ягъыны якътылар.
– Мен, РАББИ, юзюм багъыны къорчалайым, оны кереккенде суварайым, анда кимсе кирмесин деп, гедже-куньдюз къаравуллайым.
– Мен, РАББИ, сени адалетнен чагъырдым. Сени къолунъдан тутаджагъым ве къорчалайджагъым. Сенинъ ярдымынънен инсанларгъа васиет береджегим, миллетлерге ярыкъ оладжакъсынъ:
Шимди, Алламыз, къулунънынъ дувасыны ве ялваргъаныны эшит! Я Рабби, Озюнъни тюшюнип, айдын юзюнъни бозулгъан Азиз Еринъе чевир.
Мен энди бу дюньяда олмайджам. Олар бу дюньяда къалалар, Мен исе Санъа къайтам. Эй, Мукъаддес Баба! Оларны Сен Манъа берген Адынъда сакъла, олар да Биз киби бирлик олсунлар.
Эгер сен тек Рухнен Аллагъа шукюр этсенъ, буны анъламагъан адам сенинъ шукюр дуванъа насыл «Амин» дейджек? О, сенинъ не айткъанынъны бильмей де!
Раббимиз Иса Месихни олюмсиз севгинен севгенлернинъ эписине Алланынъ эйилиги олсун.
Рабби Иса Месихнинъ эйилиги сизинъ рухунъызнен олсун!
О вакъыт сизинъ юреклеринъизни ве фикирлеринъизни адам акълына сыгъмагъан, Алла берген тынчлыкъ-аманлыкъ Иса Месихте сакълайджакъ.
Аманлыкъ Алласы Озю сизлерни бутюнлей азиз этсин, ве, Раббимиз Иса Месих кельгенде, сизинъ рухунъыз, джанынъыз ве беденинъиз бус-бутюн олып, къабаатсыз сакълансынлар.
Сизинъ къуртулышынъыз сонъки вакъытларда ачылмагъа азырдыр. Сиз къуртулынъыз деп, иманынъызгъа коре сизни Алланынъ къудрети къорчалай.
Сизлерни йыкъылувдан сакъламагъа, Озюнинъ Шурети огюне сизни къабаатсыз алда буюк къуванчнен къоймагъа Бильгенге,
Бу арада Вифлеемден кельген Боаз оракъчыларгъа: – РАББИ къолай кетирсин! – деди. Олар да онъа: – РАББИ сенден разы олсун, – деп джевап къайтардылар.
Санъа иман эткенлерни догъру ёлда тутасынъ, имансызлар исе къаранлыкъ ичинде гъайып олалар. Инсан озь къудретинен гъалебе къазаналмаз.
