14 акъайнынъ юрегинде исе апайына къаршы куньджюлик догъса, апайы къабаатлы я да къабаатлы олмагъан алда, онъа къаршы юрегинде куньджюлик догъса,
Куньджюлик акъайны якъып-куйдюрир, акътыманыны алгъанда о, аджымаз.
Юрегинънинъ устюне мени, бир тамгъа киби, къой, къолунънынъ устюне, юзюкни киби, такъ. Севги, олюм дайын, кучьлю, куньджюлик, олюлернинъ дюньясы дайын, къуветлидир. Онынъ окълары – атеш ялынларыдыр, о – кучьлю атеш-алевдир!
– Шунынъ ичюн энди Мени бекленъиз! – дей РАББИ. – Шу куню Мен шаат оларакъ тураджагъым. Меним къарарыма коре, халкълар топланаджакъ, падишалыкълар чагъыртыладжакъ, ве бутюн Меним гъазабым, къызгъын ачувым оларнынъ башына тюшеджек. Меним гъазабым ичюн чыкъкъан атеш бутюн ер юзюни ашайджакъ.
Акъайны куньджюлик руху басса ве о, озь апайыны куньлеп башласа, о, апайыны РАББИнинъ огюнде къойсун ве руханий апайгъа бу къанун боюнджа япсын.
Биз Раббининъ гъазабыны къозгъамагъа истеймизми? Я да биз Ондан къуветлимизми?