7 Онынъ къопкъаларындан сувлар акъаджакъ, урлукълары номай сувда оладжакъ. Оларнынъ падишасы Агъагъдан буюк оладжакъ, онынъ падишалыгъы юкселеджек.
О заман Давут анълады ки, РАББИ оны Озь халкъы Исраиль ичюн Исраильнинъ падишасы япты ве онынъ падишалыгъыны буюклештирди.
Сулейман Фират дерьясындан башлап Фелестин топракъларына къадар, тап Мысыр сынъырларына къадар джайрагъан эписи падишалыкъларда укюмдарлыкъ япа эди. Бу мемлекетлер Сулейманнынъ бутюн омрю девамында онъа бахшышлар кетире ве хызмет эте эдилер.
Сулейманны зейтюн ягъынен ягълап, бабасынынъ ерине падиша эткенлери акъкъында эшитип, Тирнинъ падишасы Хирам онъа хызметкярларыны ёллады. Хирам бутюн омюр Давутнынъ якъын досту эди.
Давут РАББИ оны Озь халкъы Исраильге падиша этип къойгъаныны ве Исраиль халкъы ичюн падишалыгъыны юксельткенини корьди.
Ерусалим падишалары кучьлю эдилер, озеннинъ о бир тарафындаки бутюн топракъларда падишалыкъ яптылар, ве оларгъа берги, салым ве гумрюк алынмалары тёленди.
Бу вакъиалардан сонъ Ахашверош падиша агъагълы Хаммедатанынъ огълу Хаманны буюк адам япты. Падиша оны юксельтти ве онъа эписи башлыкълардан юксек ерни берди.
Оларнынъ яшагъан ерлери бош къалсын, чадырларында тири джан къалмасын!
«Алла къайдан бильсин? Юдже Алланынъ хабери бармы?» – дейлер.
Сонъки куньлерде РАББИнинъ Эви тургъан дагъ дагъларнынъ башы оладжакъ, байырлардан юксек котериледжек, ве онъа тараф бутюн миллетлер, озенлер киби, акъып кетеджеклер.
Къуллелер тюшкен куню, буюк енъилюв куню, эр юксек дагъда ве эр байырда чокъракълар ве сув акъымлары акъаджакъ.
– Эй, Якъупнынъ эви, буны динъленъиз! Исраиль адынен адланасыз, Ехуда союндан келип чыкъасыз, РАББИнинъ Адынен ант этесиз, Исраильнинъ Алласыны чагъырасыз, лякин ишанчлыкъ ве инсафлыкътан узакъ оласыз.
Падишалыкъ эткенине ве акимиети тюбюнде аманлыкъ-тынчлыкъкъа сонъ олмайджакъ. Давутнынъ тахтындан эбедиен падишалыкъ этип, адалетнен ве догърулыкънен падишалыкъны пекитеджек ве къавийлештиреджек. Буларнынъ эписи – гъайрет ве буюк севгинен япылгъан Ордулар РАББИсининъ ишидир.
Сен буюк сувлар янында яшайсынъ, байлыгъынъ пек буюк олды! Сонъунъ кельди, ачкозьликнинъ заманы толды.
О падишалыкъларнынъ заманларында Коклердеки Алла эбедиен йыкъылмайджакъ падишалыкъ къураджакътыр. Бу падишалыкъ башкъа халкъкъа кечмейджектир. О, эписи падишалыкъларны йыкъып гъайып этеджек, озю исе эбедий тураджакътыр.
Сонъ о, Амалекке тараф бакъты ве кинаели икяесини айтып берди: – Амалек халкълар арасында биринджидир, амма сонъу – ёкъ этилювидир.
О вакъыт Натанель: – Равви, Сен Алланынъ Огълусынъ, Исраильнинъ Падишасысынъ! – деди.
Единджи мелек боразан чалды. Кокте кучьлю сеслер янъгъырады: – Бу дюньянынъ падишалыгъы Раббимизнинъ ве Онынъ Месихининъ падишалыгъы олды. О, эбедиен падишалыкъ япаджакъ.
Еди пиаланен еди мелектен бири келип, манъа бойле деди: – Яныма кель. Санъа чокъ сувлар устюнде отургъан буюк ороспунынъ суд этиледжегини косьтеририм.
Мелек манъа даа бойле деди: – Устюнде ороспу отургъан, сен корьген сувлар – халкълар, топлашувлар, миллетлер ве тиллердир.
Онынъ урбасы ве баджагъында ойле бир ад язылгъан: «Падишаларнынъ Падишасы ве раббилернинъ Раббиси».