4 Алланынъ сесини эшиткен адам дей, Къудретли Алланынъ руяларыны корьген акъай айта. О, ерге тюшеята, козьлери исе ачыкътыр.
Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.
Кунь баткъанда, Ибрамны къатты юкъу сарды, дешетли буюк къаранлыкъ басты.
О исе: – Чобансыз къалгъан къой-эчки сюрюси киби дагъларгъа дагъылгъан исраиллилерни корем. РАББИ дей: «Оларнынъ башлыгъы ёкъ, эр кес эвине эсен-аман къайтсын», – деди.
ве бу парылдав ягъмур ягъгъан куню булутларда пейда олгъан кок къушагъы киби эди. Чевре-четинде парылдагъан нурлар шойле эди.
РАББИ оларгъа бойле деди: – Сёзлериме къулакъ асынъыз: аранъызда бир пейгъамбер олгъанда, Мен, РАББИ, онъа руяда корюнем, тюшюнде онен лакъырды этем.
О геджеси Алла Беламгъа келип: – Эгер бу адамлар сени чагъырмакъ ичюн кельген олсалар, тур да, кет оларнен, лякин ялынъыз Мен санъа айтаджакъ шейлеримни яп, – деди.
Бундан сонъ РАББИ Беламнынъ козьлерини ачты, ве о ёлда тургъан, къолунда ачыкъ къылычы олгъан РАББИнинъ мелегини корьди ве бетинен ерге тюшти.
О вакъыт Белам кинаели икяесини айтып берди: – Беорнынъ огълу Белам дей, козю ачыкъ олгъан акъай айта.
Эй, Якъуп, чадырларынъ не гузель! Эй, Исраиль, сенинъ яшагъан ерлеринъ не гузель!
О, ач олгъаныны дуйып, аш ашамагъа истеди. Аш азырлангъан вакъытта, о рухланып руя корьди.
Пётр исе эп руя акъкъында тюшюнип отура эди. Мукъаддес Рух онъа: – Мына, учь адам сени къыдыра.
Мен Ерусалимге къайтып кельгенден сонъ, Алланынъ Сарайында дува окъугъанымда, руяда олып,
Раббининъ куню мен Рухнынъ тесиринде эдим. Аркъамдан боразан сесине ошагъан кучьлю бир сес эшиттим.
Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.
Сонъ урбаларыны чыкъарып, Смаил огюнде пейгъамберлик япты, бутюн кунь ве геджеси чыплакъ ятты. Шунынъ ичюн: «Шаул да пейгъамберлерденми?» деген айтым пейда олды.