10 Балакъ Беламгъа пек ачувланды ве ачувындан элини элине урды. – Мен сени душманларымны къаргъамакъ ичюн чагъырдым, сен исе энди учюнджи кере оларгъа яхшылыкъ тилейсинъ, – деди Балакъ Беламгъа.
Чюнки олар исраиллилерни отьмек ве сувнен къаршыламадылар ве оларны къаргъамакъ ичюн Беламгъа пара тёледилер. (Амма Алламыз къаргъышны багъышлавгъа чевирди.)
Оны мыскъыллап, артындан сызгъырып, ель оны еринден къувалар.
Сен исе, инсан огълу, пейгъамберлик эт, элинъни элинъе ур. Къылыч эки кере, учь кере урсун. Бу къылыч – кесмек ве ольдюрмек ичюн къылычтыр. Бу къылыч – буюк кесюв ичюндир, терен далгъан къылычтыр о.
Мен де элимни элиме ураджагъым, гъазабымны бутюнлей тёкеджегим. Мен, РАББИ, буны айттым.
Бакъ, зорлап арам акъча алгъанынъ ве къан тёккенинъ ичюн, Мен эллеримни бири бирине ураджагъым.
«Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Ялварам, кель де, оларны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер», – деди Белам Аллагъа.
Мен санъа буюк урьмет косьтереджегим, не истесенъ, япаджагъым. Кель, бу халкъны меним ичюн къаргъа», – деди.
Ялварам, кель де, менден кучьлю олгъан бу халкъны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер. Билем ки, сен яхшылыкъ тилеген адамгъа яхшылыкъ япыладжакъ, сен къаргъагъан адам исе къаргъыш тюбюнде оладжакъ, – деди.
Балакъ Беламгъа: – Манъа япкъанынъ недир? Мен сени душманларымны къаргъамакъ ичюн кетирдим, сен исе оларгъа яхшылыкъ тилейсинъ! – деди.
– Айды, энди эвинъе къач. Санъа урьмет косьтереджегимни айттым, лякин РАББИ урьметни сенден узакълаштырды.
Арслан киби, ыргъачы арслан киби, пысып ята, Оны котермеге кимнинъ кучю бар? Санъа яхшылыкъ тилеген яхшылыкъ корер, Сени къаргъагъан исе къаргъышкъа огърасын!
Бу шей учь кере текрарланды. Сонъ эписи кене кокке котерильди.
Омюрбилля, ич бир вакъыт оларнен барышма, аранъыз аман олгъаныны истеме.