22 Алла онынъ кеткенине ачувланды. Ёлны къапатмакъ ичюн, РАББИнинъ мелеги ёлда турды. Белам озь эшеги устюнде кете эди, янында да эки яш хызметчиси бар эди.
Сонъ Еху: – Баалнынъ адына буюк байрам топлашувыны илян этинъиз, – деди. Топлашувны илян эттилер.
Сени ёлда къорчаласын ве Мен санъа азырлагъан ерге алып барсын деп, Мен сенинъ огюнъден Мелегимни ёллайым.
Ёл бою геджелемеге токътагъанда, РАББИ Мусагъа кельди ве оны ольдюрмеге истеди.
Душман киби, яйыны керди, залым киби, къолуны котерди; козьге корюнген энъ яхшы шейлерни ёкъ этти, Сион къызынынъ Чадырына атеш киби, гъазабыны ёллады.
РАББИ Хошеагъа: – Адыны Йизреэл къой, чюнки чокъ вакъыт кечмезден, Мен Йизреэл вадийинде тёкюльген къанны Ехунынъ эвинден сорарым ве Исраиль эвининъ падишалыгъыны токътатырым.
Эшек РАББИнинъ мелегини корип, ёлдан бурып тарлагъа кетти. Мелек къолунда ачыкъ къылычнен турмакъта эди. Белам эшекни кеткен ёлуна къайтармакъ ичюн, оны урып башлады.
РАББИнинъ мелеги ондан: – Не ичюн эшегинъни учь кере урдынъ? – деп сорады. – Мен санъа къаршы чыкъмагъа кельдим. Мен эткенинъден разы олмайым.
РАББИнинъ мелеги Беламгъа: – Бу адамларнен кет. Лякин ялынъыз Мен санъа айтаджагъымны айт, – деди. Сонъ Белам Балакънынъ башлыкъларынен берабер кетти.