11 «Мысырдан бир халкъ чыкъты ве ер юзюни къаплады. Ялварам, кель де, оларны къаргъа. Бельки о заман оларны енъмеге ве топрагъымдан къуваламагъа кучюм етер», – деди Белам Аллагъа.
Санъа халкълар хызмет этсинлер, миллетлер бель буксюнлер. Агъаларынъа акимдарлыкъ эт, ананънынъ огъуллары санъа бель буксюнлер. Сени къаргъагъан адамлар къаргъышлы олсун, сени багъышлагъан адамлар багъышлангъан олсунлар!
– Моав падишасы, Циппорнынъ огълу Балакъ оларны манъа бойле сёзлернен айтып берди:
– Оларнен кетме, халкъны къаргъама. Олар – мубарек халкътыр, – деди Алла Беламгъа.
Балакъ Беламгъа: – Манъа япкъанынъ недир? Мен сени душманларымны къаргъамакъ ичюн кетирдим, сен исе оларгъа яхшылыкъ тилейсинъ! – деди.
Белам бойле кинаели икяени айтып берди: – Моав падишасы Балакъ мени Арам топрагъындан, шаркъ дагъларындан алып кетирди. «Кель, меним ичюн Якъупны къаргъа! Кель, Исраильге яманлыкъ тиле», – деди.
Балакъ Беламгъа пек ачувланды ве ачувындан элини элине урды. – Мен сени душманларымны къаргъамакъ ичюн чагъырдым, сен исе энди учюнджи кере оларгъа яхшылыкъ тилейсинъ, – деди Балакъ Беламгъа.
Лякин Мен Беламны динълемеге истемедим, ве о сизлерге яхшылыкъ тиледи. Мен сизни онынъ къолларындан къуртардым.
– Сен манъа не таякъ котерип чыкътынъ: мен санъа копекми ёкъса? – деди фелестинли ве, озь аллаларыны чагъырып, Давутны къаргъады.