Сабалайын РАББИнинъ Шуретини корерсинъиз. О, Озюне къаршы олгъан шикяетинъизни эшитти. Я биз ким олгъанмыз? Не ичюн бизге къаршы шикяетленесинъиз? – дедилер.
Ялынъыз РАББИге къаршы чыкъманъыз ве шу топракънынъ халкъындан къоркъманъыз. Олар биз ичюн аш оладжакъ. Оларны къорчалайджакъ кимсе ёкъ. Бизнен исе РАББИ. Олардан къоркъманъыз! – дедилер.
Халкъ Аллагъа ве Мусагъа къаршы айтып башладылар: – Бизни Мысырдан не ичюн чыкъардынъыз? Бизге сахрада ольмек ичюнми? Мында не отьмек бар, не сув. Бу бир шейге кечмеген аштан да джанымыз безди.