2 – Исраиль огъулларына айт, олар эр бир къабиледен бирер таякъ берсинлер, эр бир къабиле башы озь къабилеси ичюн эписи олып он эки таякъ кетирсин. Таякъларнынъ устюнде эр башлыкъларнынъ адларыны яз.
Ехуданынъ къолундан акимиет таягъы тюшмез, аякъларынынъ янындан акимдарнынъ таягъы кетмез. Сонъ Шило келеджек, ве халкълар онъа боюн эгеджеклер.
Сонъ джедвельде язылгъан руханийлерге де, оларнынъ сойларына коре, ве левийлилерге, йигирми яшындан буюк олгъанларгъа, оларнынъ вазифелерине ве болюклерине коре,
РАББИнинъ ишлери буюктир, оларда зевкъ тапкъанларнынъ эписи оларны огренелер.
РАББИ бизлер ичюн буюк ишлер япты, биз севинчке толдыкъ!
Онен Корюшюв Чадырыны, Шаатлыкъ Сандыгъыны,
Бу таякъны къолунъа ал, онен сен аджайип шейлерни япаджакъсынъ, – деди.
– Къолунъдаки шей недир? – деди онъа РАББИ. – Таякъ! – деп джевап къайтарды о.
Онынъ къатты пытакъларынынъ темелинден атеш кельди ве мейвасыны якъып ташлады. Падиша таягъыны япмагъа ярайджакъ къалмады устюнде бир къавий дал. Бу – бир агълав. Бу сёзлер агълав тюркюси олып къаладжакътыр.
Соймакъ ичюн къайралгъан, яшын киби ялтырасын деп, парылдай! Къуванайыкъмы? Огълумнынъ таягъы эр бир теректен кучьлю олур.
Сынав кельди. Падишалыкъ таягъы ёкъ этильсе ве гъайып олса, не оладжакъ? – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Я РАББИ, Озь халкъынъа падиша таягъынен чобанлыкъ яп, Къармел дагъларында айры яшагъанларны, сенинъ мулькюнъ олгъан къойларынъны бакъ. Эвель-эзель олгъаны киби, олар Башан ве Гиладда отласынлар.
РАББИ Мусагъа бойле деди:
Левийнинъ таягъы устюне Харуннынъ адыны яз. Эр къабиле башы ичюн бир таякъ олсун.
О куню Муса Мескеннинъ тикленмесини битирди ве оны ягълады. Сонъ о, Мескенни ве онынъ эписи алетлерини, къурбан ерини ве онынъ бутюн алетлерини азиз этти. О, эписи шейлерини ягълады ве азиз этти.