Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.
башлыкълар падишагъа: – Бу адам ольдюрильсин, – дедилер. – О, бойле сёзлерни айтып, бу шеэрде къалгъан аскерлерни ве бутюн халкъны рухтан тюшюре. Бу адам халкъкъа аманлыкъ дегиль де, яман беля тилей.
– Эй, Исраиль акъайлары, ярдым этинъиз! Бакъынъыз, эр ерде халкъымызгъа, Къанунгъа ве бу Азиз Ерге къаршы адамларны огреткен инсан шудыр! Бундан гъайры, юнанларны да Сарайгъа алып кирип, бу Азиз Ерни арам эткен! – деп къычыра башладылар.
Олар – мырылдагъан адамлар, ич бир шейден разы дегиллер, тек озь истеклерининъ артындан юрелер, агъызларындан къопай лафлар чыкъа, озь файдасы ичюн башкъаларына ялтакъланалар.