10 – Оларны ташнен урып ольдюринъиз! – деди бутюн джемаат. Лякин РАББИнинъ Шурети Корюшюв Чадырында Исраиль огъулларынынъ эписине корюнди,
Харун Исраиль огъулларынынъ бутюн джемаатына айткъанда, олар сахрагъа айланып бакътылар, ве, иште, булутта РАББИнинъ Шурети пейда олгъаныны корьдилер.
Сабалайын РАББИнинъ Шуретини корерсинъиз. О, Озюне къаршы олгъан шикяетинъизни эшитти. Я биз ким олгъанмыз? Не ичюн бизге къаршы шикяетленесинъиз? – дедилер.
Муса, ярдым сорап, РАББИге ялварды: – Бу халкънен мен не япайым? Даа бираз вакъыт кечсе, олар мени ташнен урарлар.
Сонъ Корюшюв Чадырынынъ устюни булут сарды, ве Мескеннинъ ичини РАББИнинъ Шурети толдурды.
Муса ве Харун Корюшюв Чадырына кирдилер. Андан тышары чыкъкъан сонъ, халкъкъа яхшылыкъ тиледилер. О заман РАББИнинъ Шурети бутюн халкъкъа корюнди.
Къорах бутюн джемаатыны Мусагъа ве Харунгъа къаршы Корюшюв Чадырынынъ кириши огюнде топлады. О вакъыт бутюн джемааткъа РАББИнинъ Шурети корюнди.
Бутюн джемаат Мусагъа ве Харунгъа къаршы топлангъанда, Корюшюв Чадырына бакътылар, иште, оны булут къаплады ве РАББИнинъ Шурети корюнди.
Муса таякъларны Корюшюв Чадырына РАББИнинъ огюне къойды.
Мусанен Харун халкътан кетип, Корюшюв Чадырынынъ киришине кельдилер ве бетлеринен ерге тюштилер. О вакъыт оларгъа РАББИнинъ Шурети корюнди.
Эй, Ерусалим, Ерусалим! Пейгъамберлерни ольдюрген ве онъа ёлланылгъан адамларны ташларнен ургъан шеэр! Тавукъ озь чипчелерини къанатлары астында насыл топласа, Мен де къач кере сенинъ балаларынъны Озь яныма топламагъа истедим, сизлер исе истемединъиз.
Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!
Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.
Давут буюк бир хавф алтына тюшти, чюнки халкъ оны ташларнен ольдюреджек олды. Эр бир киши огъуллары ве къызлары ичюн джандан къасеветленди.