3 Муса ер юзюнде яшагъан адамлардан энъ юваш адам эди.
О, парчачыкълар киби Озь бурчагъыны ташлай; Онынъ аязына ким даяныр?
РАББИ Озь халкъынен разы, алчакъгонъюллилерни къуртарып шерефлер!
РАББИ апансыздан Мусагъа, Харунгъа ве Мерьемге бойле деди: – Сиз, учевинъиз, Корюшюв Чадырына келинъиз. Учеви кельдилер.
Мен буюргъан шейлерни бойнунъызгъа алып, Манъа бойсунынъыз ве Менден огренинъиз, чюнки Мен йымшакъ ве алчакъгонъюллим. Сонъ джанларынъыз раат олур.
Сион къызына айтынъыз: – Мына, Озю алчакъгонъюлли, яш эшекнинъ ве юк ташыгъан эшекнинъ баласы устюнде янынъа сенинъ Падишанъ келе.
Не де бахтлыдыр ювашлар. Оларгъа ер юзю мирас оладжакъ!
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.
Мен ойле «буюк эльчилер»ден ич бир шейде къалмайым, деп тюшюнем.
Мен макътанып, акъылсыз киби олдым. Амма мени бунъа озьлеринъиз меджбур эттинъиз. Мени макътамакъ сизге керек эди. Мен ич бир шей олмасам да, анавы «буюк эльчилер»ден бетер дегилим.
Месихнинъ эльчилери оларакъ, алдынъызгъа озь истеклеримизнен кельмеге акъкъымыз бар эди, амма биз сизинъ аранъызда уфакъ балалар киби ола, озь балаларыны яхшы бакъкъан анагъа ошай эдик.
Аранъызда акъыллы ве анълагъан адамлар бармы? Олар, алчакъгонъюлликнен ве анълавнен япылгъан яхшы арекетлерини ве ишлерини косьтерсинлер.
амма эбедий дюльберлигинъиз юрегинъизде сакълангъан юваш ве йымшакъ рух олсун. Алланынъ огюнде бунынъ къыймети буюк.